بیانیه ۶۰ نفر از کنشگران حقوق زن، خانواده های زندانیان سیاسی و دادخواه: عضویت حکومت آپارتاید جنسیتی جمهوری اسلامی در کمیسیون زنان سازمان ملل را محکوم میکنیم!

بیانیه ۶۰ نفر از کنشگران حقوق زن، خانواده های زندانیان سیاسی و دادخواه: عضویت حکومت آپارتاید جنسیتی جمهوری اسلامی در کمیسیون زنان سازمان ملل را محکوم میکنیم!جمهوری اسلامی باید از مجامع بین المللی اخراج و بایکوت شود

روز چهارشنبه ۲۱ آوریل ۲۰۲۱، در انتهای مجموعه انتخابات‌های تعیین نهادهای سازمان ملل در شهر نیویورک، جمهوری اسلامی، به عضویت در کمیسیون مقام زن (CSW) منطقه آسیا-اقیانوسیه، برای دوره‌ای چهار ساله درآمد؛ نهادی که وظیفه‌اش ارتقای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان است.

این اتفاق، خشم مردم ایران که در یک مبارزه نفس گیر با حکومتی اند که در قانون آن، زن جنس دوم بشمار می آید و بیش از چهار دهه تضاد و ستیز آن با زنان جامعه ایران شهره خاص و عام است، برانگیخت. و نیز حتی خشم چهره های بین المللی از جمله هیلل نویر، مدیر اجرایی دید‌بان سازمان ملل، که آن روز انتخابات را “روزی سیاه برای حقوق زنان و حقوق بشر” توصیف کرد.

بر هیچکس پوشیده نیست که جامعه ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی، برای زنان جهنمی بیش نیست که در آن شمار قابل توجهی از فعالان اعتراض به حجاب اجباری و دفاع از حقوق زن، همین حالا در زندان به سر میبرند، با احکام طولانی دوران حبس روبرو می‌شوند و تحت شکنجه نیروهای سرکوب حکومت قرار می‌گیرند؛ قتلگاهی که در آن سالانه تعداد کثیری از زنان برای حفظ شرف و غیرت و مردانگی و ناموس، کشته می‌شوند؛ شکنجه گاهی که در آن حجاب اجباری است و این سند بردگی زن باید هر لحظه به پای زنان زنجیر باشد که اگر نباشد با خشونت و آزار کلامی و جسمی و حتی جنسی ماموران گشت ارشاد و امر به معروف و نهی از منکر، این نهادهای حکومتی روبرو می شوند. جایی که در آن حاکمیت سرمنشا و حامی قانونی تجاوز به زنان است، طبق قانون تمکین تجاوز شوهر به زن را به قانون تبدیل کرده است و تجاوز به کودکان در چارچوب کودک-همسری نه تنها قانونی، که توسط ارگانهای حکومتی تبلیغ و توصیه می‌شود؛ تجاوز به زنان معترض در اعتراضات سراسری، تجاوز به زنان باکره اعدامی قبل از اعدام،‌ و “اعدام” این قتل عمد حکومتی یک ابزار برای ایجاد رعب و وحشت و سرکوب در دست حکومتی است که به کمیسیون مقام زن راه پیدا کرده است. جمهوری اسلامی، ایران را تبدیل به آلمان دوره حکومت هیتلر کرده که زنان همچون یهودیان آن زمان، که از حضور در اماکن عمومی محروم بوده اند، در ایران زنان اجازه ورود به استادیوم ندارند، برای زنان گتوهایی به نام شهربانو و شهردخت میسازد و آنها را در آن گتوها محصور میکند. زنان در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی نه حق طلاق دارند، نه حق حضانت فرزند، نه حق سفر و نه حق انتخاب سبک زندگی، از شماری از مشاغل هم محرومند و نیز از شماری از رشته های تحصیلی. و صد البته دهها مورد دیگر از تبعیض و بی حقوقی که صرف لیست کردن آنها نیز در چارچوب این بیانیه نمی‌گنجد.

انتخاب جمهوری اسلامی برای عضویت در این کمیسیون، برای سازمان ملل به طور اعم و برای کشورهای رای‌دهنده که حداقل چهار دولت اروپایی را نیز شامل می‌شود یه طور خاص، نه فقط موجب رسوایی و بی‌اعتباری آنها نزد افکار عمومی دنیا است، بلکه حتی بدتر از آن توهین و تعرضی نابخشودنی به بیش از چهار دهه مبارزات مردم ایران و مشخصا زنان جامعه ایران برای دستیابی به آزادی و برابری و حق انتخاب در همه عرصه‌های زندگی فردی، اجتماعی، فرهنگی، قانونی و قضایی است. انتخاب حکومت زن‌ستیز اسلامی به عضویت در کمیسیون مقام زن سازمان ملل،‌ حتی توهین به بشریت در کل جهان محسوب میشود که چنین حاکمیتی در یک سازمان بین المللی برای دستیابی به برابری جنسیتی و توانمندی زنان حضور دارد.

بدینوسیله، ما امضاکنندگان این بیانیه، در وهله نخست با نهایت خشم و اعتراض نسبت به عضویت جمهوری اسلامی در کمیسیون مقام زن سازمان ملل، این انتخاب را به شدت محکوم می‌کنیم و باور داریم که “سازمان ملل” و تمامی دولتهای رای‌دهنده باید نسبت به اتخاذ چنین تصمیمی به مردم ایران و به ویژه زنان مبارزی که هر لحظه در جدال نفس گیر با حکومت هستند، پاسخگو باشند و این عضویت از جمهوری اسلامی پس گرفته شود. به علاوه، خطاب به تمامی دولتها، نهادها و مجامع بین‌المللی نظیر سازمان ملل اعلام می‌کنیم که جمهوری اسلامی به هیچ وجه، نماینده مردم ایران نیست و به جای اینکه مورد مماشات و تعامل قرار گیرد، باید از مجامع جهانی طرد و منزوی گردد. خواست ما اینست که جمهوری اسلامی در تمامی مجامع و مناسبات بین‌المللی به رسمیت شناخته نشود و به دلیل بیش از چهار دهه خشونت و جنایات سازماندهی شده قانونی، دولتی و قضایی و در یک کلام خشونتها و جنایات سازماندهی شده حکومتی علیه زنان،‌ و نیز کشتارها و اعدام ها و شکنجه ها و سرکوب مردم ایران، در سراسر جهان بایکوت شود.

۴ اردیبهشت ۱۴۰۰
۲۴ آوریل ۲۰۲۱

امضا کنندگان:

نرگس منصوری – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان – بیانیه ۱۴
فرنگیس مظلوم – مادر زندانی عقیدتی سهیل عربی – بیانیه ۱۴
پروین نخستین – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
ایران الله یاری – مادر مهرداد معین از جانباختگان آبان ۹۸
فاطمه سپهری – کنشگر حقوق بشر و زنان، امضا کننده بیانیه ۱۴
زرتشت احمدی راغب – کنشگر حقوق بشر و مدنی – بیانیه ۱۴
پوران ناظمی – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
نصرت بهشتی – کنشگر حقوق بشر و زنان – بیانیه ۱۴
شعله پاکروان – کنشگر حقوق بشر، مادر زنده یاد ریحانه جباری
شیرین شمس – از موسسین و مسئولین انقلاب زنانه
فرشته اسانلو- کنشگر حقوق بشر، خواهر جانباخته افشین اسانلو
شکوفه آذرماسوله – کنشگر حقوق بشر و زنان
شاپرک شجری زاده – فعال حقوق زنان
مینا احدی – فعال حقوق زنان
مهدیه گلرو – فعال سیاسی فمینیست
عالیه اقدام دوست – کنشگر حقوق بشر و زنان
شقایق نوروزی – بازیگر سینما و فعال حقوق زنان
فریبا داودی مهاجر – کنشگر حقوق بشر و زنان
نعیمه دوستدار-روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان
کورش زعیم – هموند شورای جبهه ملی ایران – سامان ششم
منصور اسانلو – کنشگر سیاسی و صنفی، احیا کننده سندیکای کارگران شرکت واحد
شیوا محبوبی – فعال حقوق زنان
سیروس اخوان – هموند جبهه ملی ایران – سامان ششم
روزبه اکرادی – کنشگر سیاسی
پروین آزاد – کنشگر حقوق بشر و زنان
قاسم بهرامی- کنشگر مدنی
پریسا پوینده – کنشگر حقوق بشر و زنان
پویا جگروند – کنشگر فرهنگی
علی جلیلی – کنشگر
سهیلا دالوند – کنشگر حقوق بشر و زنان
فروغ دفین – کنشگر حقوق بشر و زنان
زهرا رفیعی – کنشگر مدنی، هموند مادران پارک لاله ایران
حسین زادعیسا – هموند جیهه ملی ایران – سامان ششم
محسن سبزپوشان – کنشگر مدنی، پژوهشگر
لطیفه شاکر – کنشگر مدنی
رفعت شهابی – کنشگر مدنی
اصغر شیری – کنشگر مدنی
سوسن طلوعی – کنشگر سیاسی و حقوق زنان
احمد عالی نژاد – کنشگر مدنی
فاطمه عباسی، – کنشگر
افشین عبداللهی – کنشگر سیاسی
احترام عبدوس – کنشگر مدنی، هموند مادران پارک لاله ایران
اسدالله فخیمی – کنشگر مدنی
نسرین فرهومند – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
مرتضی قاسمی – کنشگر مدنی، جانباز جنگ تحمیلی
بهروز قربانی – کنشگر حقوق بشر
فریبا قربانی – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
مسعود قربانی – کنشگر حقوق بشر
نیوشا قربانی – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
یاشا قره داغلی – هموند جبهه ملی ایران – سامان ششم
منصوره کاشانی – کنشگر صنفی
حسن کاظمی – کنشگر حقوق بشر
فاطمه گلگزی – مادر جانباخته افشین اسانلو
علی محرابی – هموند جبهه ملی ایران – سامان ششم
افسانه سادات مدبر – کنشگر مدنی
فریده مرادخانی – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
امیرعلی مرادی – کنشگر حقوق بشر
جلیل مشتاق – کنشگر فرهنگی
هلن منشی زاده – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
فاضل موسوی – کنشگر سیاسی
مجتبی موسوی – هموند شورای جبهه ملی ایران – سامان ششم
فرناز مهدوی – کنشگر حقوق بشر و حقوق زنان
امیر ناصحی‌فر – کنشگر صنفی

برای امضا کلیک کنید