روز جهانی کارگر، روز ماست!
اول مه، روز جهانی کارگر ، روز اعتراض به تمام مصائبی که حاکمان سرمایه برای بشریت ساخته اند .
دنیایی دون شان انسان که همگان را به تنفر و خشم فرو برده است .
دنیایی پر از فقر ، تجاوز ، تبعیض و استثمار که از تاب تحمل، خارج شده است .
روز کیفرخواست صف زندگی علیه نابودی سرمایه است.
حق انتخاب را از زنان سلب کردند . زنان از حرمت انسانی برخوردار نیستند حتی پوشش اختیاری ندارند و حاصل تبلیغات و نگاه متجاوزگرانه از بلندگوهای رسمی علیه زنان ، شده جنایت و خشونت هر روزه ای که حتی به کودک 17 ماه هم رحمی نیست .
زندگی را برای مان جهنم کرده اند و جواب اعتراض و مطالبه ، تنها احکام سنگین و زندان و شکنجه و حتی به خون کشیدن آسمان و زمین و خیابان است و از زندگی کودکان در پرواز ” کفش قرمزی ” جنایت به جا می ماند .
میلیونها انسان را در میان پاندومی کرونا محروم از دارو ، درمان و واکسیناسیون استاندارد و همگانی رها کردند .
زندگی را در میان سونامی تورم و گرانی و بدون تامین ابتدائی ترین امکانات برای رفاه و مسکن ، از همگان سلب کردند .
هیچ اختیاری برای تعیین مزد کار هم برایمان باقی نگذاشته اند . انسانها را تنها به بردگان مزد بدل کرده اند که تحت شنیع ترین استثمار قرار دارند به طوری که معیشت و منزلت معلم ، پرستار و بازنشسته را به یغما برده اند.
اجازه نمی دهیم زندگی فرزندانمان را هم مثل چندین دهه با اعدام و زندان و فقر و بی حقوقی رقم زنید!
ما همه انسانیم و حق زندگی برابر در تمام عرصه های شخصی و اجتماعی داریم.
ما ستم دیدگان آپارتاید جنسی حاکم همراه با دیگر هم سرنوشتانمان امسال فریاد میزنیم :
منزلت معیشت و دستمزد متناسب با تورم و بالای ۱۲ میلیون تومان حق ماست.
واکسیناسیون رایگان و استاندارد و همگانی فورا اجرا شود.
همه احکام زندان و تبعید و اعدام فورا لغو شده و همه زندانیان سیاسی آزاد شوند.
سلامتی جان و رفاه هزاران زندانی که به دلیل فقر و بی تامینی بنا به جرایم عمومی در زندان هستند ،باید تضمین شود.
همچنین ما کسانیکه درد تازیانه تبعیض جنسیتی و دیگر نابرابری های اقتصادی و اجتماعی را با پوست و گوشت خود لمس کرده ایم از کارگران هفت تپه، پایتخت اعتصابات جهان و مبارزات پرشور فولاد اهواز و دیگر کارگران آموختیم که تنها راه برون رفت از منجلابی که سرمایه داری حاکم برای همه مردم ساخته است #اداره_شورایی است و تحقق خواسته های به حق ما تنها در سایه اتحاد سراسری و با برپایی شوراهای مردمی مان محقق خواهد شد.
ما زندگی و اختیار سلب شده مان را بازپس می گیریم .
دیگر نمی خواهیم برای جان و زندگیمان یک درصد مفت خور سرمایه تصمیم بگیرند.
اول ماه مه امسال نه فقط دادخواه زندگی به تاراج رفته مان هستیم، بلکه بر پرچم اول مه امسال طنین”اداره شورایی”نقش بسته است.
ندای زنان ایران
اردیبهشت۱۴۰۰