بیانیه‌ای برای دهه شصت، فاصله‌ای بین خردادماه ۱۳۶۰ درست دوسال ونیم پس‌از انقلاب بهمن ۵۷ تاپایان تابستان ۱۳۶۷.
برای تاریخ دهه شصت، تاریخی که سپری نمیشود و زخمهای عمیقی که التیام نمی‌یابد.
برای تاریخ دهه‌شصت ، یکی از تاریکترین، خونبارترین دوره تاریخ سیاسی معاصر و یکی از جنون‌آمیزترین و بی‌رحمانه‌ترین جنایات بختک جمهوری پوسیده اسلامی و کارگزار و سرسپرده سرمایه و سود است.
آری چنان کشتار بیرحمانه و هولناک و غیر انسانی که از چشم آیندگان نیز خونابه روان خواهدشد.
در این فاجعه بیش‌از بیست‌هزار از جوانان آزاده و خواهان عدالت اجتماعی را در زیر وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها کشتندویا تیرباران ویا بردارکردند و در گورستانهای بی‌نام‌و‌نشان در گورهای دسته‌جمعی به خاک سپردند.
برآمد این اعدامها و نسل‌کشی و به تایید سازمان دید‌بان حقوق‌بشر جنایت علیه بشریت ، در تابستان ۱۳۶۷ در سر و صدای پایان جنگ ایران و عراق بود که خمینی طی صدور فتوایی دستور داد که: «باخشم و کینه انقلابی تکلیف زندانیان سیاسی را مشخص کنید.»
و مسئولان حکومت شکست‌خورده و جام‌زهر‌نوشیده در هیئت مرگ دست به چنان قتل عامی از زندانیان سیاسی زدند که به اعتراف منتظری قائم‌مقام رهبرشان : « بزرگترین‌جنایتی که جمهوری اسلامی مرتکب شد ودر تاریخ از آن یاد میشود».
در این فاجعه ضد بشری بودند کودکان و نوجوانانی که کمتر از ۱۸ بهار را دیده‌بودند.
، زنان حامله بودند، آسیب دیدگان و معلولین جسمی بودند.
اما با این‌همه خون و جراحت نیز نتوانستند خواسته‌ها و جنبشی را که برای آزادی ، رفاه و عدالت اجتماعی به راه افتاده بود را از حرکت باز دارند . این جنبش بار دیگر با خون جاری شده این عزیزان آبیاری شد و به درختی تنومند و استوار و گسترده تبدیل شد که ثمره‌اش انقلاب زن، زندگی ، آزادی شد.
این جنبش در پیوند با جنبش‌های هر روز گسترده‌تر در کارخانه و خیابان میرود تا بساط این بربریت متعلق به عصر تاریکی را به جایگاه واقعیش یعنی زباله‌دان بسپارد.
کمیته آزادی زندانیان سیاسی ضمن گرامیداشت نام و یاد و خاطره این عزیزان و همه جانباختگان راه رفاه و رهایی و عدالت اجتماعی و در همراهی و همدلی با جنبش گسترده مردم ، از تمام انسانهای آزاده و دادخواه میخواهد که در یک اتحاد سراسری به کارزار جهانی نه به اعدام ، این قتل‌عمد حکومتی و آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی بپیوندند.
کمیته آزادی زندانیان سیاسی
۱۸ اوت ۲۰۲۴
۲۸ مرداد ۱۴۰۳
