باش تا نفرین ِ دوزخ از تو چه سازد،
که مادران ِ سیاه‌پوش
ــ داغ‌داران ِ زیباترین فرزندان ِ آفتاب و باد ــ
هنوز از سجاده‌ها
سر برنگرفته‌اند!
مادران دادخواه در سلول انفرادی هستند.این خبر نیست.فاجعه ای است دردناک و زخمی کشنده بر پیکره عدالت و بر وجدان های نظاره گر خاموش. باور کردنی نیست مادرانی دادخواه که فرزندانشان در اعتراضی مدنی و مسالمت آمیز در آبانی تلخ، گلوله بر شقیقه شان فرو نشست و برای همیشه حق حیات از آنها سلب شد،اینک به جرم دادخواهی در گوشه زندان گرفتار آمده باشند.تعدادی از مادران دادخواه گرچه که آزاد شدند اما صدایشان خاموش نشد اما دادخواهان دیگر ناهید شیرپیشه و مهرداد بختیاری، مادر و عموی (جاوید نام پویا بختیاری )، محبوبه رمضانی (مادر جاویدنام پژمان قلی پور) و رحیمه یوسف زاده (مادر جاویدنام نوید بهبودی)
چند روزی است که در سکوت رسانه ای تاسف انگیز پشت میله های زندانند. گویی در سرزمین بلا زده ما سهم درد و رنج دادخواهی دو تاوان بزرگ دارد تاوانی که باید در سرزمین خویش به حاکمان ستمگر پرداخت کنی و تاوانی که سکوت خبری رسانه های مدعی آزادی می ستانند.آنان هر وقت صلاح بدانند، مادران دادخواه و کنشگران مدنی،معترضان و هر موضوع دیگری را در بوق و کرنا می کنند اما درست در لحظه ای که مادرانی سوگوار و دادخواه نیاز به حمایت دارند و باید صدایشان شد،روزه سکوت می گیرند. مادران حق خواهِ دادخواه، بهترین سرمایه وجودیشان را در یک لحظه تلخ از دست داده اند. آنان هراسی برای ترسیدن دوباره ندارند چرا که جگر گوشه هایشان بی کمترین گناهی به دم تیغ سپرده شدند.
ما امضا کنندگان زیر با حمایت از مادران داغدارِ دادخواهِ دستگیر شده،خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط آنها هستیم. زیبنده هیچ جامعه ی آزادیخواهی نیست که مادران فرزند از دست داده، به بند کشیده شوند. در هر جای جای جهان چنین ستمی، گناهی بزرگ است و نشستن و نظاره کردن به آن هم در خور ملامتی سترگ.
ما امضا کنندگان این بیانیه امیدواریم اصحاب رسانه،فعالان مدنی و سیاسی و همه آزادیخواهان و عدالت طلبان نسبت به این ظلم بزرگ ساکت نباشند و با حمایت از مادران دادخواه،اجازه ندهند بر کسانی که هر صبح تا شام سخت ترین لحظه ها را با درد فراق جگرگوشه هایشان، می گذرانند،ستمی دیگر روا داشته شود.