به‌نام خداوند جان و خرد
«همبستگی معلمان و بازنشستگان، ضرورتی انکار ناپذیر»
سال‌هاست که بخش‌های مختلفِ مزدبگیرِ ایران، در واکنش به سیاست‌های ناکارآمدِ دولت‌ها در ادوار مختلف، به میدان آمده و مطالبات قانونی و برحقِ خود را در اشکال مترقی و متمدنانه، مطرح کرده‌اند. در مقابل، امّا، پاسخی جز توهین، تهدید، سرکوب، زندان و درنهایت، توجیه وضعیت موجود، دریافت نکرده‌اند.
با این‌حال و با وجودِ تمامی تنگنا‌ها، موانع و کارشکنی‌ها، تشکل‌یابی اقشار مختلف، ادامه داشته و اکنون شاهد اعتصابات و اعتراضات وسیع معلمان، بازنشستگان، کارگران و… هستیم
تهدید، احضار، تبعید، پرونده‌سازی، زندان، سناریوسازی و… نه تنها نتوانسته این جنبش‌ها را به عقب براند، بلکه به‌دلیل ضرورت طرح مطالبات، روزی نیست که صدای اعتراض در گوشه‌ای از ایران به‌گوش نرسد.
بازنشستگان به‌عنوان بخشی از جنبش
مطالباتیِ سال‌های اخیر، با طرح خواسته‌های برحق و قانونی و در پیش گرفتن سبک کار مبارزاتی آموزنده، توانسته‌اند توجه و پشتیبانی سایر بخش‌های جامعه را نیز به‌خود جلب کنند.
#یکشنبه‌هایاعتراضی بازنشستگان، مدرسه ایست که می‌توان درس‌های ارزنده‌ای از جمله اتحاد، استمرار، مقاومت و پایمردی را از آن آموخت. در شرایطی تاریخی کنونی که روز به روز ضرورت پیوند جنبش‌های اعتراضی ملموس‌تر می‌گردد. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، ضمن پشتیبانی و حمایت از تجمعات متحد و سراسری #یکشنبه‌هایاعتراضی بازنشستگان، اعلام می‌دارد که تا رسیدن به مطالبات برحقِ این عزیزان، در کنار آنان همگام و هم صدا خواهد ماند.
شورای هماهنگی، از باب توصیه به خیر، از مسئولان کشور می‌خواهد، صدای اعتراضات مدنیِ طبقات مختلف جامعه را، به‌موقع بشنوند و تا دیر نشده، برای رفع مشکلات، قدم‌های عملی بردارند.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران،
نهم تیرماه ۱۴۰۱