فرا رسیدن روز جهانی کارگر و روز ملی معلم در ایران یاد آور فعالیت های مستمر کنشگران صنفی برای بهبود وضعیت معیشتی و ارتقا جایگاه کارگران و معلمان از گذشته تا به امروز است و آنان همچنان در تنگنای بی عدالتی ها با تشکیل اتحادیه های مستقل برای نیل به اهداف قانونی و رسیدن به حقوق پایمال شده خود تلاش می کنند.
احضار، تهدید و زندان هرگز نتوانسته آنان را از تلاش های بی وقفه برای رفع نابرابری ها فارغ از قومیت، جنسیت و مذهب و ایجاد آموزش و پرورشی رایگان و برابر دور کند.
اول ماه می فرصتی برای یادآوری این موضوع است که جهان پیرامون ما به همان اندازه که ندای آزادی سر داده باید شیفته عدالت باشد در جهان کنونی بسیاری از مردم زحمتکش از ابتدایی ترین حقوق محروم هستند در حالی که فقر به صورت گسترده و فزآینده در جهان تکثیر شده و بخش بزرگی از ثروت دنیا در انحصار عده ایی خاص قرار دارد، در چنین شرایطی کارگران برای احقاق حق خود و برهم زدن مناسبات ناموزون و ظالمانه دست ازمبارزه نمی کشند و معلمان نیز که الگوی تغییر و عدالت خواهی در هر سرزمینی برای از میان بردن این همه نابرابری ها در حیطه های آموزشی و انسانی به حکم وظیفه معلمانه خویش، هر دو روز را گرامی میدارم تا تحقق رویای عادلانه تسریع یابد.
امید میرود تلاشهای ارزنده و گسترده تر آن موجب همبستگی زحمت کشان و غارت بیشتر ملت ها توسط نظام های استبدادی نشود.
در ایران تشکل های مستقل معلمان و کارگران مانند کانون های عضو شورای هماهنگی صنفی معلمان سراسر ایران، سندیکای اتوبوسرانی شرکت واحد تهران، سندیکای نیشکر هفت تپه و اتحادیه آزاد کارگران ایران مدت هاست توسط حکومت سرکوب میشوند و تاکنون صدها معلم و کارگر عضو این تشکل ها، توسط نهادهای امنیتی مانند وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران بازداشت و با اتهاماتی واهی مانند اقدام علیه امنیت کشور در دادگاه هایی فرمایشی محاکمه و سپس زندانی شده اند.
بدیهی است تلاش های این عزیزان زحمتکش، امنیت کسانی را به خطر می اندازد که در شرایط نابسامان اقتصادی، مشغول ثروت اندوزی اند و در حالی که مردم برای تهیه حداقل های معیشتی در رنج اند، با گرفتن تصمیمات سیاسی نادرست موجب انزوای بین المللی ایران و فشار مضاعف بر مردم شده اند.
اینجانب ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر و روز ملی معلم و اعلام همبستگی با زحمتکشان سراسر دنیا از تلاش های ارزنده نهادهای حقوق بشری و سازمان های بین المللی مستقل همچون سازمان عفو بین الملل، (Amenesty)، سازمان جهانی کار(Ilo)، آموزش بین الملل (EI)، فدراسیون بین المللی اتحادیه های کارگری(IPO)، برای بهبود کیفیت معیشتی، منزلتی و آموزشی مردم جهان سپاسگزارم و از آنان میخواهم که شرایط دشوار معلمان و کارگران ایران را با دقت پیگیری کنند و از جمهوری اسلامی درباره ظلم مضاعف به معلمان و کارگران زندانی توضیح بخواهند.
امیدوارم معلمان و کارگران با پیوستن به تشکل های صنفی مستقل جنبش مطالبه گری را در رسیدن به حقوق واقعی و قانونی خود یاری رسانند.
۱۱ اردیبهشت 1401
زندان مرکزی کرج
