در حالی به استقبال روز جهانی کارگر میرویم که جامعه بیشتر از پیش با بیکاری، محرومیت، فقر، نقض آزادی بیان، سرکوب، احضار و بازداشت فعالین اجتماعی- سیاسی روبروست.
سال پیش بمناسبت اول ماه مه گفته بودیم بخاطر شرایط شیوع کرونا جان تمام شهروندان و زندانیان سیاسی در خطر جدی قرار دارد و دستگاه قضائی و حکومت اسلامی هیچ اقدامی جهت حفظ جان زندانیان بعمل نیاورده است. گفته بودیم اگر کمبود و نبود امکانات بهداشتی و پزشکی در جامعه را ضربدر تراکم جمعیت، کیفیت بد غذا و آب آشامیدنی، نبود امکانات بهداشتی و حتی شوینده، کمبود و نبود امکان دارو و درمان در زندانها بکنیم با فاجعه ای در فاجعه ای دیگر روبرو خواهیم شد و گفته بودیم دهها زندانی به این بیماری مبتلا و کشته شده اند.
امسال اول ماه می را در شرایطی به یک روز اعتراضی علیه جمهوری اسلامی تبدیل میکنیم که #بکتاش_آبتین، زندانی سیاسی، چهره شناخته شده و محبوب جامعه و از دبیران کانون نویسندگان ایران را بدنبال ابتلا به کرونا و شانه بالا انداختن عامدانه حکومت قاتل مردم و سیاست آگاهانه حذف فیزیکی زندانیان که آنرا اعدام خاموش نامیدیم، در کمال بهت و ناباوری از دست دادیم.
همچنین عادل کیانپور، که دراعتراض به عدم دادرسی عادلانه و عدم درمان دست به اعتصاب غذا زده بود و مهدی صالحی بدلیل بی توجهی عامدانه و عدم درمان مناسب و ویژه در زندان جان باختند.
سالهاست فقر و فلاکت هدیه حکومت بغایت غیر انسانی، برای مردم است. هر صدای حق طلبی را با دستگیری، شکنجه و زندان پاسخ دادند. کارگر را بدلیل مطالبات به حق خود، بدلیل برگزاری روز جهانی کارگر، دستگیر و به زندان میاندازند، شلاقش میزنند. هر روز با پرونده سازیهای پوشالی روبرویش میکنند. با احکام سنگین روبرویش میکنند و زندگیش را پس از آزادی با وثیقه های سنگین به گروگان میگیرند.
اینها جواب کارگران و نود و نه درصد آن جامعه در قبال عدالت خواهی و مطالبات به حق شان است.
اما جامعه جواب تمام این سیاستهای رنگ باخته حکومت را با حمایت و احترام به رهبران کارگری خود در زندان و یا خارج از زندان داده است. در این راستا شاهد به خیابان آمدن باشکوه بازنشستگان در شکل سراسری و حمایت مردم از جنبش معلمان و بازنشستگان و معلمان زندانی هستیم.
شاهد برگزاری مراسم باشکوه یادبود #بکتاش_آبتین بودیم. شاهد اعتراض به سرکوب، احضار و بازداشت معلمان و احضار و بازگشت رضا خندان هستیم.
شاهد صدور بیانیه های پر شور اتحادیه ها و تشکلات کارگری، تشکلات متعدد معلمین و اتحادیه های بین المللی معلمان و کارگران در اعتراض به سرکوب و بازداشت معلمین و فعالین کارگری از جمله اسماعیل عبدی، هاله صفر زاده و علیرضا ثقفی با خواست دفاع از حق تشکل، آزادی بیان، تجمع و اعتراض و مطالبه حداقل دستمزد مطابق با مبلغ تعیین شده هستیم.
اینها خواستهای همین امروز کارگران در خیابانهاست.
آزادی کارگر زندانی و زندانی سیاسی و عقیدتی خواستی است که امروز روی میز مطالبات جامعه قرار دارد.
ما از تمام شما مردم شریف، آزادیخواه و انساندوست میخواهیم در آستانه اول ماه مه، روز جهانی کارگر به هر شکل و طریق ممکن به فشارها و سرکوب فعالین معلمین و کارگری در ایران اعتراض کنیم و خواستار آزادی بدون قید و شرط و فوری معلمان، کارگران و تمام زندانیان سیاسی شویم.
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی
۲۶ فروردین ۱۴۰۱
۱۵ آپریل ۲۰۲۲