خود زنی دیکتاتوری، یا سرکوب و دستگیری و به محاق بردن مبارزات معلمان
ماههاست معلمان کشور در اعتراص به شرایط فلاکتباری که بر زندگی آنان و آموزش فرزندان ما مردم ایران تحمیل شده است خیابانها را از آن خود کرده اند و با عزمی استوار و خلل ناپذیر بر تحقق خواستهای بر حق شان پای می فشارند.
اما عکس العمل تاکنونی حکومت به مطالبات آنان چیزی جز سرکوب و دستگیری معلمان پیشرو نبوده است.
به واقع حکومت با ترس از سرکوب گسترده معلمان، مشابه سرکوبی که در آبان ۹۸ در مقابل اعتراضات توده ای مردم به گران شدن بنزین انجام داد، سیاست دستگیری تدریجی و پرونده سازی علیه معلمان پیشرو را در پیش گرفته تا با خانه نشین کردن آنان و ایجاد ترس و وحشت در بدنه معلمان و تحمیل یک مبارزه فرسایشی به آنها، نقطه پایانی بر این اعتراضات بگذارد.
اگر چه حکومت در طول دو دهه گذشته ی مبارزات معلمان ایران، با توسل به همین شیوه ی سرکوب موفق شده است در مقاطعی توقف هایی در مبارزات آنان ایجاد کند و یا از دامنه آن بکاهد، اما واقعیت این است که امروز شرایط حتی با دو، سه سال پیش هم بسیار متفاوت است و هیچ درجه ای از سرکوب و دستگیری معلمان پیشرو قادر به توقفی معنادار در مبارزات آنان نخواهد شد.
در حال حاضر، لیست معلمان پیشرویی که در پی اعتراضات سراسری چند ماه گذشته به بند کشیده شده و یا پرونده سازی و احکام ظالمانه ای بر علیه آنها صادر شده است به دهها نفر میرسد. اما اعتراضات معلمان نه تنها لحظه ای فروکش نکرده بلکه با گامهای استوارتری به پیش رفته است.
بطوریکه دستگیری و مقاومت یکایک معلمان بازداشتی به پرچمی برای اتحاد و همبستگی آنان و عاملی برای رشد و بالندگی مبارزات معلمان و فراتر از آن، کل این ایستادگی و مبارزه از سوی معلمان سراسر کشور، به مبارزه ای اثر گذار در جهت رشد و انکشاف مبارزات آزادیخواهانه و ظلم ستیزانه مردم رنجدیده ایران تبدیل شده است.
و این یعنی خود زنی دیکتاتوری.
رادا مردانی و رادا مردانی ها، چیزی برای از دست دادن ندارند و با مبارزات خود، هر آنچه را که برایش مبارزه میکنند بدست خواهند آورد. این حکم تاریخ بشر و بویژه بطور زنده ای چشمنداز مبارزات عدالت طلبانه و آزادیخواهانه معلمان و کارگران و عموم توده های رنجدیده مردم ایران است.
رادا همچون دیگر دلدادگان آزادی و عدالت به یقین نگران بازداشت خودش نیست. اما پرچمی که ما کارگران و معلمان برای آزادی راداها میتوانیم بر افرازیم بی تردید ارکان ستم را بیش از پیش به لرزه در خواهد آورد.
جعفر عظیم زاده – ششم اسفند ۱۴۰۰