امید موسوی، از بازداشت‌شدگان آبان ۹۸، در اعتراضات تیر خورده و بعد دستگیر و مدت‌ها زیر شکنجه بود. او پانزده ماه را در زندان تهران بزرگ حبس بود.
امید موسوی دوشنبه ۲۰ دی ماه در ۲۷ سالگی بر اثر سکته‌ی قلبی جان باخت.
پیش از این نیز امید موسوی در روز پنجشنبه ۱۹ تیر ماه ۱۳۹۹, بر اثر ابتلا به بیماری افسردگی و فشارهای عصبی با هدف خودکشی اقدام به وارد کردن چندین ضربه به سر خود کرد و به شدت آسیب دید و با توجه به ممانعت مسئولان زندان از اعزام وی به مرکز درمانی تخصصی و آغاز روند درمان باعث تشدید فشارهای عصبی و روحی او شده بود.
امید موسوی, در جریان اعتراضات آبان ماه ۱۳۹۸, توسط ماموران لباس شخصی در شهرک واوان در محدوده اسلامشهر بازداشت و جهت بازجوئی و تفهیم اتهام به سلول انفرادی بند ۲الف سپاه پاسداران در زندان اوین منتقل و پس از اتمام بازجوئی و تفهیم اتهام به تیپ ۵ زندان اوین تهران منتقل شد.
با آغاز مراحل دادرسی پروندهٰ او، با اتهام “اجتماع و تبانی از طریق حضور در تجمع اعتراضی غیرقانونی” توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری مورد بررسی قرار گرفت و به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم پس از ارجاع پرونده به شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران به ریاست قاضی بابائی و مستشار دادگاه زنجانی, عیناً تائید شد.
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی به خانواده، دوستان امید موسوی و عموم مردم در گذشت او را صمیمانه تسلیت گفته و بر این باور است که این نیز نمونه ایی دیگر از قتل حکومتی “قتلهای خاموش” است توسط جمهوری اسلامی است. بسیاری از زندانیان سیاسی هم اکنون در زندان نیاز به دارو و درمان مناسب دارند و جانشان در خطر است.
