سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از صمیم قلب به خانواده، دوستان و اعضای کانون نویسندگان ایران تسلیت گفته، خود را همدرد و شریک غم و اندوه بزرگ درگذشت بکتاش آبتین می‌داند.
بکتاش آبتین دوست و همراه آزادی خواهان و کنشگران جنبش‌های مترقی توده‌ای، از جمله جنبش کارگری بود. او زندگی خود را وقف پیشبرد امر آزادی‌های سیاسی و مدنی کرد. او وفادار به شعار کانون نویسندگان ایران در جهت رسیدن و برقراری آزادی بی حد و حصر بیان و اندیشه بود و تلاشی شایسته احترام همگان کرد.
دولت‌ها مسئول حفظ جان زندانی هستند. مسئوليت برقراری شرایط انسانی زیست با حفظ کرامت زندانی در هر زندان با مقامات دولتی است. هر زندانی بایستی از شرایط بهداشتی و درمانی برخوردار باشد. اما مسئولین قضایی و زندان اوین، با وجود اطلاع از پیشینه بیماری‌های بکتاش آبتین و خطرات ویروس کرونا برای او، هیچ اقدامی برای جلوگیری از ابتلای او به کووید-۱۹ انجام ندادند. پس از ابتلا نیز بسیار با تاخیر وی را به بیمارستان منتقل کردند و در بیمارستان جسم بیمارش را با دست‌بند و پابند غل و زنجیر کردند و تا چندین روز خانواده و نزدیکانش اطلاع نداشتند در کدام بیمارستان بستری است و پس از اطلاع نیز اجازه رسیدگی به ایشان نداشتند و صدور مرخصی درمان و مجوز انتقال او به بیمارستانی دیگر روزها زمان برد و فرصت‌های کنترل بیماری از کف رفت. هدف زندانبانان آشکارا رها کردن بیمار به کام مرگ بود.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه همگام و هم صدا با کانون نویسندگان ایران، عدم رسیدگی به وضعیت بحرانی بکتاش آبتین را علت اصلی درگذشت او دانسته و این رفتار زندانبانان را قویا محکوم می‌کند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
۱۹ دی ۱۴۰۰