اسماعیل عبدی معلمی که به اتهام دفاع از حقوق فرهنگیان و دانش آموزان ۵ سال زندان خود را در اردیبهشت ۱۴۰۰ به پایان برده و در حال گذراندن ۱۰ سال دوم است ، پس از یک ماه مرخصی در ۲۹ آبان ۱۴۰۰ با بدرقه ی گرم همکاران خود به ندامتگاه مرکزی کرج بازگشت.
اما اسماعیل در تاریخ ۲۹ آبان ۱۴۰۰ وارد زندان شد ، او شرایط «سکو» را نپذیرفت.
سکوچیست ؟
سکو که نام دیگر آن « پارک » است . جایی است ، که در آنجا زندانیان تازه وارد (عودتی) را لخت مادرزاد می کنند، برای کشف مواد مخدر به آنها روغن کرچک داده تا هرچه خورده اند را آسان تخلیه کنند ، مبادا مواد مخدری وارد زندان کنند.
در #سکو دستشویی ویژه ای هست که در کاسه ی آن ، توری فلزی گذاشته شده ، دوربین تصویر برداری تا فاصله ی ۲۰ سانتی متری روی کاسه ی توالت زوم (خیره ) است ، این دوربین بوسیله ی مامورین زندان کنترل می شود.
این کار برای این انجام می شود که چنانچه زندانیان تازه وارد ، مواد مخدر قورت داده باشند ، کشف شود .
اسماعیل عبدی و بیشتر زندانیان سیاسی از انجام این مراحل همواره سرپیچی می کنند، و این کار را نمی پذیرند.
اسماعیل پس ازیکروز ماندن در سکو به سوله منتقل شد.
سوله کجاست؟
سوله سالن بزرگی است ، در ندامتگاه مرکزی کرج که ۱۸ اتاق در آن ساخته شده و هر اتاق بین ۳۵ تا ۴۰ نفر در آن زندگی می کنند.
بهداری ندامتگاه مرکزی کرج به تازگی به بهانه ی جلوگیری از گسترش کرونا برای ۴۵ روز زندانیان تازه وارد (عودتی) را در سوله نگه میدارد ، شرایط این بخش از زندان بسیار خطر ناک است ، روی هرتخت دو تن می خوابند ، کف اتاقها ، راهروها ، جلوی گاردونی (سرویس بهداشتی) ، زندانیان کف خواب به صورت کتابی( به پهلو ) می خوابند.
روی پله ها ، جلوی گاردونی و راهرو ها بسیاری از زندانیان سرگرم کشیدن هروئین ، شیشه و… هستند .
فروشندگان (ساقی ها) آشکارا مواد مخدر را با تیزی (چاقوی دستساز) در پلاستیک بسته بندی کرده و ، با فندک آنرا پلمپ می نمایند، برای فروش آماده می کنند.
حمام و دستشویی برای ساعتها بدون آب است ، از آب گرم برای حمام هیچ خبری نیست.
این بخشی از مصیبت و نقشه ای است که مسئولین ندامتگاه مرکزی کرج برای زندانیان این زندان طراحی کرده اند.
در سوله هیچ دوربینی گذاشته نشده ، چنانچه درگیری یا حتی کشتاری رخ دهد ، قابل مستند سازی نخواهد بود.
برخی از زندانیان این زندان خواهان رسیدگی قوه ی قضائیه و سازمان زندنهای ایران به وضعیت نابهنجار آنجا شده اند.
پرسشی که پیش روی مقامات قضایی می باشد، این است :
هنگامی که برای ورود به زندان چنین تدابیر امنیتی اندیشیده می شود ، پس چگونه زندانیان٬ مواد مخدر را در زندان آشکارا بسته بندی کرده ، به فروش می رسانند و خریداران در راهروها و اتاقهای زندان آشکارا مصرف می کنند؟
