هیچ‌گاه در تاریخ آموزش و پرورش نوین ایران ،از زمان رشدیه تا کنون، وضعیت آموزشی اینگونه اسفبار نبوده‌است.
با تحمیل فقر و فلاکت به فرهنگیان شاغل و بازنشسته به خاطر مدیریت ناکارآمد و چپاولگرانه در سطح کلان، میانگین حقوق معلمان به نصف خط فقر هم نمی‌رسد.
در اثر بی‌کفایتی مدیران
آموزش و پرورش میلیون‌ها کودک از آموزش محروم شده‌اند و نگاه مصرفی به نهاد آموزش یک نگاه مسلط حاکمیتی است و به خاطر خصوصی سازی و کالایی‌سازی آموزش ، مافیای آموزشی بیش از پیش بر تصمیم‌سازی‌ها تاثیر می‌گذارد.
در چنین شرایطی معلمان مطالبه‌گر و تشکلهای صنفی مستقل نمی‌توانند سکوت کنند و هرکس به انتقاد از این سیاست‌ها می‌پردازد با مشت آهنین نهادهای امنیتی و قضایی روبرو می‌شود امنیتی کردن مطالبات صنفی برای فرار از مسئولیت و پاسخگویی و برخورد با فعالان صنفی، که بدون هیچ گونه چشم داشتی از جان، مال و وقت خود برای بهبود وضعیت معیشتی فرهنگیان و ارتقای کیفیت آموزشی مایه گذاشته‌اند، گوشه‌ای از این برخورد قهرآمیز است. در همین راستا طی روزهای گذشته شاهد افزایش فشار به فعالان صنفی و پرونده‌سازی و احضار آنان به نهادهای امنیتی و قضایی بوده‌ایم.
در آخرین نمونه‌ها جعفرابراهیمی ، بازرس شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران روز نهم آبان به اتهام واهی #نشراکاذیب در دادگاه عمومی کرج محاکمه شد و قرار است در روز ۲۶ آبان به اتهام‌های « تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت کشور » در دادگاه انقلاب کرج محاکمه شود.
در آذربایجان شرقی #لطیف روزیخواه ، عضو هیات مدیره کانون فرهنگیان این استان، توسط دادگاه انقلاب جلفا احضار شده و قرار است در تاریخ ۱۹ آبان به اتهام بی‌اساس « تبلیغ علیه نظام » محاکمه گردد.
همچنین محمودملاکی از اعضای هیات مدیره کانون صنفی معلمان استان بوشهر با اتهامات « تبلیغ علیه نظام ، توهین به رهبری ، توهین مقدسات و نشر اکاذیب » روبروست و قرار است در تاریخ ۲۵ آبان محاکمه شود. از استان فارس نیز غلامرضاغلامی کندازی ، روحالله مردانی، علی کروشات و فیروزنامی از خوزستاندارای پرونده باز بوده،همچنین ، نصرت بهشتی ، ناهیدفحتعلیان مهدی فتحی دیگرفعال صنفی، در بازداشت موقت به سر می برند.
از نظر ما اقدامات و فعالیت آقایان روزیخواه، ابراهیمی و ملاکی مانند همه‌ی فعالان صنفی، تلاش در جهت استیفای حقوق معلمان شاغل و بازنشسته و دانش آموزان است. این کنشگران به دنبال احیای حقوق تضییع شده ی فرهنگیان بوده و خواستار برقرای عدالت آموزشی هستند. حال سوال ما این است :
آیا این فعالیت‌ها امری مجرمانه است و جرم تلقی می شود؟! آیا به جای ستایش، ملاطفت و تلاش برای رفع نواقص و بهبود شرایط و اوضاع آموزش و پرورش ، بایستی این فعالان صنفی محاکمه شوند و احکام سنگین دریافت کنند؟!
طبیعی است در جایی که دزدان و اختلاسگران و مفسدان در حاشیه امن در حال چپاول اموال عمومی هستند باید شاهد محاکمه معلمان به اتهام حق‌خواهی باشیم
از سویی واضح است که این پرونده‌سازی‌ها ، احضارها و زندانی کردن‌ها و اخراج فعالان صنفی در شرایط کنونی به خاطر تاثیرگذاری بر روند مطالبه‌گری است. آنها می‌خواهند رتبه‌بندی‌شاغلان را کامل اجرا نکنند و تن به همسان‌سازی‌بازنشستگان مبتنی‌برقانون مدیریت خدمات کشوری ندهند و در سکوت، مالکیت فرهنگیان بر صندوق ذخیره فرهنگیان را به محاق ببرند و خوب می‌دانند که در برابر این سیاست‌های ناعادلانه، فعالان صنفی و اعضای کانون‌های صنفی و انجمن‌های صنفی فرهنگیان ایستادگی خواهند کرد و گمان می‌کنند با پروندەسازی، محاکمە وفشار بر فعالان صنفی می‌توانند روند عدالتخواهی جنبش معلمان را متوقف کنند.
ما اعتقاد راسخ داریم که مطمئن‌ترین و اصولی‌ترین راه برای پیشرفت ، سعادت و رفاه کشور، توسل و تکیه بر آموزش و پرورش خردگراست. آموزش و پرورشی غیر ایدئولوژیک، مدرن و انتقادی که بتواند منافع و خواست های همه ی اقشار جامعه را برآورده سازد و مسیر رشد، پیشرفت و توسعه ی همه جانبه را برای آحاد مردم به ارمغان آورد.