شمه‌ای از بیدادی که بر آرش جوهری رفت!
هرکجا ظلم و ستم باشد، مقاومتی هم خواهد بود.
یک سال از بازداشت و محاکمه سریع و بیدادگرانه آرش جوهری می گذرد. درست بامداد ۱۵ مهر سال ۱۳۹۹ بود که مأموران وزارت اطلاعات به منزل آرش جوهری هجوم بردند و تمام وسایل شخصی او را ضبط کرده و او را همراه خود بردند. مأموران “امام زمان و عدل اسلامی” بدون کوچک‌ترین توضیحی او را بازداشت کردند. یک ماه با بی خبری مطلق از او گذشت. نه تلفنی و نه ملاقاتی در کار بود.
آنان با بیرحمی تمام پس از بازداشت او، پدر مادر و همسرش را نیز به اطلاعات احضار کردند. پدری که ناراحتی قلبی دارد و مادری که دچار مشکل تنفسی است. اضطراب ها و فشارهای عصبی که بر آنان روا شد، مانند بیدادی که بر همه خانواده های زندانیان سیاسی رفته و می رود قابل توصیف نیست. روز بازداشت آرش برادرش را نیز تهدید کردند و گفتند قرار بود ترا هم با خودمان ببریم ولی به تو تخفیف می دهیم. هر ترفندی را به کار بردند تا رنج و سختی خانواده وی را افزون کنند.
بعد از یک ما مشخص شد که آرش در سلول های سخت و غیر انسانی اوین به سر می برد و از داشتن وکیل نیز محروم است. وکیلی که بارها تلاش کرد اما برگه وکالتش بدون امضای آرش باقی مانده بود.
پدر و مادر آرش و همسرش که در نگرانی دائم بسر می برد، هر زمان که به اوین می‌رفتند با ناراحتی و غصه باز می گشتند. زندگی برای شان تاریک شده بود.
بازجویان تمام مهارت خود را به کار گرفتند تا علیه آرش پرونده سازی کنند. بعد از ۳ ماه دادگاه در روز ۱۵ دی 1399 دادگاه فرمایشی برگزار شد. آرش بدون وکیل در دادگاه حضور یافت. به آرش مانند تمامی زندانیان سیاسی عقیدتی اتهامات دروغین بستند. از ایجاد گروه معاند تا تبلیغ علیه نظام تا هماهنگی بین گروه های مخالف نظام. دادگاه آرش همچون دادگاه بلخ بود. احکام از پیش تعیین شده بودند. حتی قاضی اشاره ای به اتهاماتی که در حکم وی ذکر شده بود نکرد. پرونده سرشار از تناقض و دروغ و اتهامات پوچ و بی مایه بود. جرم اصلی آرش از نظر بازجویان و قاضی این بود که اتهاماتی که به او وارد شد را آرش قبول نکرد و حاضر به همکاری با آنان نشد.
آرش جوهری به عنوان فعال کارگری در روز جمعه، ۲۶ دی‌ماه، به 16 سال حبس محکوم شد. به «اتهام اداره کردن دسته‌جات غیرقانونی با هدف برهم زدن امنیت کشور» به ۱۰ سال حبس تعزیری، از بابت اتهام «اجتماع و تبانی» به ۵ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به یک سال حبس تعزیری محکوم شد. این یکی از بی رحمانه ترین و سریع‌ترین حکمی بود که در دوران اخیر قوه قضائیه جمهوری اسلامی صادر کرد.
یک سال از حبس آرش گذشت، مالامال از غم و اندوه برای خانواده و دوستانش و البته همراه با غرور و افتخار از مقاومت الهام بخش او. روزی نیست که اعضای خانواده و دوستانش به فکرش نباشند و با شنیدن صدای او از پشت تلفن های چند دقیقه ای خوشحال نشوند.
بی شک ظلم پایدار نخواهد ماند. بیداد پاسخ خواهد گرفت. بیدادگران، ورشکستگان تاریخ خواهند شد. این آرش ها هستند که پیروز و پر غرور می مانند و تاریخ به آنان افتخار خواهد کرد. آنان به عنوان انسان های آزادیخواه و عدالت طلب همچون قهرمانی در مقابل ظلم و ستم ایستادگی کردند و در جهت رهایی انسان‌ها از ستم و استثمار گام برداشتند. آرش برای زندگی بهتری تلاش کرد که همه ما لایق و سزاوارش هستیم.
جا دارد که در سالگرد زندانی شدن آرش همه ما صدایش باشیم و ظلمی که بر حق او روا شد را به مصاف بطلبیم و برای آزادی همه زندانیان سیاسی تلاش کنیم. جای این زندانیان در میان مردم است. آنان قهرمانان زمانه ما هستند و منادی جامعه و آینده ای بهتر. آنان یاری رسان ما برای تجسم آزادی و عدالت هستند.
با آرزوی آزادی تمامی زندانیان سیاسی و فعالین مدنی!
زنده باد آزادی و عدالت اجتماعی!
کولگه ۱۵ مهر ۱۴۰۰
