از نوزدهم ژوئن، پرمخاطرهترین بخش طبقه کارگر نفت ایران اعتصاب عمومی را آغاز کردند. این اعتصاب که از حمایت گسترده مردم برخوردار بوده، بخش قابل توجهی از صنعت نفت ایران را فلج کرده است.
از جمله خواستههای آنان افزایش دستمزد، حذف قراردادهای موقت، پایان خصوصی سازی، آزادی تشکل ها و حذف مناطق ویژه اقتصادی است.
خوزه بوداس ، دبیر کل فدراسیون واحدهای کارگران نفت ونزوئلا (Futpv) و یکی از اعضای برجسته حزب سوسیالیسم و آزادی (PSL) و اتحادیه فعلی آن C-cura است. او ویدئویی را برای کارگران نفت ایران ارسال کرد که در آن با خواهران و برادران طبقاتی خود ابراز همبستگی می کند که با حملات شرکتهای پیمانکاری و خصوصی در این بخش روبرو هستند. بسیاری از این شرکتها متعلق به بستگان و مقامات دیکتاتوری سرمایه داری ایران هستند.
این حرکت بخشی از اقدامات همبستگی با اعتصاب عمومی طبقه کارگر نفت ایران است که آن را اتحادیه بین المللی کارگران – چهارم بین المللی (UIT-CI) که PSL بخش ونزوئلائی آن است، سازماندهی کرده است.
بوداس اظهار داشت که “کارگران نفت و برادران ایرانی ما بیش از 30 روز است که برای شرایط بهتر کار و علیه دستمزدهای معادل گرسنگی و برون سپاری اعتصاب کرده اند. یک کارگر نفت در ایران ماهیانه بین 100 تا 150 دلار درآمد دارد.”
وی همچنین اشاره کرد که “علاوه بر اعتراض کارگران، اعتراض بخشهای عمومی نیز وجود دارد. تورم و خدمات عمومی فاجعهبار آنها را وادار به اعتراض و مبارزه در کنار طبقه کارگر ایران کرده است.”
او در خاتمهٔ پیام همبستگی خود گفت كه “من به عنوان دبیر كل فدراسیون واحدهای كارگران نفت ونزوئلا، به كارگران و مردمی كه علیه دیكتاتوری سرمایه داری ایران می جنگند درود و همبستگی انقلابی می فرستم”.
وی در پایان گفت: “همانطور که ما در ونزوئلا میگوییم ، تنها با مبارزه می‌توان زندگی را تغییر داد.”
A short statement by Jose Bodas, oil union leader from Venezuela in solidarity with iranian oil workers and an article by Miguel Lamas, a leading member of the bolivian party ARPT, both are part of the IWU-FI.
