نوزدهم اردیبهشت ماه ۱۴۰۰، یازدهمین سالگرد اعدام فرزاد کمانگر، معلم زندانی و یارانش به نامهای علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم‌هولی و مهدی اسلامیان توسط جمهوری اسلامی در زندان اوین است.
زنده یاد فرزاد کمانگر، معلمی که ۲۸ مرداد ۱۳۸۵ در تهران بازداشت و پس از نزدیک به ۱۴ ماه تحمل انواع شکنجه‌های شدید جسمی و روانی در شکنجه‌گاه های اطلاعات سنندج، کرمانشاه و تهران، با پایان بازجویی‌ها در آبان ۱۳۸۶، به زندان رجایی‌شهر منتقل شد.
پرونده فرزاد کمانگر و دو هم پرونده‌ای دیگر او در تاریخ ۱۰ بهمن ۱۳۸۶ در شعبه ۳۰ بیدادگاه انقلاب رژیم در تهران برگزار و
بیدادگاهی که به گفته “خلیل بهرامیان” وکیل مدافع فرزاد کمانگر که تنها چند دقیقه طول کشید، فرزاد و دو هم پرونده‌ای او به نامهای “فرهاد وکیلی و علی حیدریان” را به اتهام عضویت در یکی از احزاب اپوزیسیون به اعدام محکوم کرد.
فرزاد کمانگر خود نیز در یکی از نامه هایش به دادگاه ۷ دقیقه‌ای اشاره کرده و گفته بود؛ “در جلسه هفت دقیقه‌ای در شعبه ۳۰ دادگاه انقلاب تهران در کمال ناباوری از قاضی پرونده شنیدم که گفت: وزارت اطلاعات خواستار اعدام شماست بروید و آن‌ها را راضی کنید.”
او در دوران بازداشت بارها اتهاماتش را تکذیب کرد و در نامه‌هایی که در زندان نوشت، از فشارهای شدید مزدوران نهادهای امنیتی برای اخذ اعترافات تلویزیونی سخن گفت.
فرزاد کمانگر در آخرین روزهای زندگیش در اردیبهشت ماه ١٣٨٩ نامهای با عنوان “قوی باش رفیق” به معلمان زندانی نوشت؛
“می‌دانم روزی این راه سخت و پر فراز و نشیب، هموار گشته و سختی‌ها و مرارت‌های آن نشان افتخاری خواهد شد برای تو معلم آزاده؛ تا همه بدانند که معلم، معلم است حتی اگر سدّ راهش فیلتر گزینش باشد و زندان و اعدام، که آموزگار نامش را، و افتخارش را ماهیان کوچولویش به او بخشیده‌اند ، نه مرغان ماهیخوار.”
روز یکشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ بهمراه
شیرین علم هولی
علی حیدریان
مهدی اسلامیان
فرهاد وکیلی
در زندان اوین اعدام شدند.