دانش آموزان ما از شاد بیرون آمدند تا مسئولین را با واقعیات تصمیمات خود آگاه کنند . هفته معلم و سرشلوغی مسئولان با اجرای برنامه ها و شعارهای دهن پر کن مانع از آن شد تا صدای هزاران دانش آموز نگران را بشنوند.
نوجوانانی که هنوز با سیاست« نشنیدن مشکل به معنای نبود مسأله است» آشنا نیستند و خواهان پاسخگویی به سوال ها و انتظاراتشان هستند.
ما با کدام اقدام و برنامه می توانیم درستی بخشنامه ها را برای این گروه از دانش آموزان ثابت کنیم و از نگرانی و دلهره آنان بکاهیم؟
آیا واکسیناسیون این گروه انجام شده است؟
آیا در صورت ابتلای آنان حمایت خاصی صورت می گیرد؟
آیا پیشنهادات و راههای دیگر بررسی شد؟
نظام آموزشی ما باید به این سوال پاسخ دهد که چرا ما هنوز برای قانع کردن، از زور و باتوم استفاده می کنیم؟ در کدامین برنامه و کتاب درسی آمده است که سوال فرزندانتان را با باتوم و اسپری فلفل پاسخ دهید؟
ما با این نوع برخورد در فضای حقیقی جامعه، به آینده سازانمان چه درسی دادیم و جایگاه مدیر پاسخگو و امنیت پلیس، در این مساله چگونه تعریف شده است؟
انجمن صنفی معلمین سقز و زیویه ضمن محکوم نمودن ضرب و شتم دانش آموزان در این موضوع ، خواستار عذرخواهی نیروهای انتظامی بابت برخورد ناشایست خود در این مساله است تا با این کار، حداقل به فرزندانمان بیاموزیم که هر کسی باید مسئولیت رفتار ناپسند خود را قبول کند و عذرخواهی کوچکترین کاری است که باید انجام داد.
از وزارت آموزش و پروش انتظار می رود با مدیران شهرهایی که این اتفاق در آنها رخ داده برخورد نمایند تا همگان بدانند نهاد آموزش و پرورش، نهادی پاسخگوست و هیچ مدیری بجای پاسخگویی به برخورد نیروی انتظامی متوسل نمی شود .
از ستاد کرونا و مسئولین آموزش و پرورش درخواست می کنیم ، بصورت تخصصی تری این موضوع را با توجه به شرایط موجود جامعه مورد بررسی قرار دهند و جوابگوی اولیا و دانش آموزان باشند.
