جهت اطلاع دوستان و رفقاء
دوستان و رفقاء ؛ در تاریخ 1400/2/11 برابر با روز جهانی کارگر ساعت 2 بعدازظهر پلیس امنیت با من تماس گرفتند و مرا به آن نهاد امنیتی احضار کردند. در جواب به تماس گیرنده گفتم برای چه و به چه جرمی احضار شدم.؟
جواب : ما حکم قضایی داریم که از شما چند سئوال کنیم.
با توجه به احضاریه از سوی دادستانی ؛ روز یک شنبه مورخ 1400/2/12 ساعت 9 صبح به پلیس امنیت مراجعه و بعد از اینکه خود را معرفی کردم. مرا به یک اتاق منتقل کردند که چهار نفر مامور لباس شخصی در آن حضور داشتند وبازجویی و سیم جیم شروع شد.
سئوال : آقای اسماعیلی کجا عکس گرفتی و چرا آن را منتشر کردید ؟.
جواب : منظورت از عکس چیست؟ کدام عکس؟
مامور: همان عکسهایی که با پلاکارد سرخ به مناسبت روز جهانی کارگر گرفتید و آن را در فضای مجازی منتشر کردید؟.
جواب : ما آن عکسها را در پارک لاله گرفتیم که روبروی پنچره های شما است.
مامور: چرا با پلاکارد سرخ عکس گرفتی ؟ پلاکارد سرخ متعلق به کشور های خارجی و غربی است. مگر شما ایرانی نیستید؟
جواب : بله من در ایران بدنیا آمده ام اما پلاکارد سرخ یا پرچم سرخ نماد طبقه ی کارگر است و متعلق به هیچ کشورخاصی نیست و در ضمن روز جهانی کارگر را تنها ما کارگران ایران برگزار نمی کنیم. بلکه روز جهانی کارگر در تمام دنیا کارگران برگزار می کنند و ایران هم جدا از دنیا نیست.
مامور: مراسم روز جهانی کارگر تنها در سنندج و سقز برگزار می شود.
جواب : جناب مگر شما به فضای مجازی نگاه نمی کنید؟ هر کارگری به اندازه ی توانش در محل کار و زیست این روز را گرامی می دارد. اگر چه در خیابان ها چشم گیر و قابل توجه نبوده. بیشتر به دلیل شیوع ویروس کرونا و از سوی دیگر سرکوب عریان شما ها بود که نماینده نظام سرمایه داری هستید.
هرچند سالیان سال است و در طول تاریخ سرمایه داری یا جمهوری اسلامی خواسته اند که مانع رشد و پویایی جنبش طبقه کارگر شوند. اما در این راه موفق نشدید؛ زیرا طبقه کارگر و فعالین کارگری هزینه ی فراوانی داده اند و با این وضع هر سال با وجود موانعهای گوناگون؛ مراسم روز جهانی کارگر را برگزار کردند.
مامور: شما نان جمهوری اسلامی را میخورید و چرا این کارهای را می کنید؟.
جواب : جناب سخت در اشتباه هستید؛ زیرا جمهوری اسلامی و سرمایه داران نان کارگران را میخورند. به اطراف خود نگاه کنید همه اجناسی که در این اتاق شما است. همه این وسایل و تجهیزات و حتی لباس های شما ها با دستان ما کارگران ساخته شده و این کارگران هستند که در تمام جهان و ایران مشغول کار و تولید هستند. پس قضاوت با شماست که چه کسی نان دیگری را میخورد؟
مامور: آقای اسماعیلی تو اندک چیز هایی از حقوق کارگران یاد گرفتید و اصلا بلد نیستی که چه میگویی!
جواب : قرار نیست که فارغ التحصیل دانشگاه باشم. من در میدان کار و جامعه نابرابر سرمایه داری آگاهی طبقاتی پیدا کردم. پس اگر من هیچ چیز نمیدانم الان اینجا چکار میکنم؟ اگر هیچ چیزی نمیدانم چرا دولت شما 25 سال مرا تبعید کرد ؟ شخص شما چندین سال است که من و دوستانم را میشناسید و بارها ما را احضار کرده اید و از ما درخواست کرده اید که تعهدنامه را امضاء کنیم که دیگر فعالیت نکنیم.
جناب مکررا” جمهوری اسلامی اعلام میکند که زندانی سیاسی نداریم. پس لطف کنید و برای من توضیح دهید مرا به چه اتهامی به این مرکز آوردید و از من بازجویی می کنید؟.
مامور: پس چرا شما خبرها را برای کومله وحزب کمونیست ایران میفرستید؟
جواب : من خبر ها را برای کومله و حزب کمونیست ایران نمیفرستم؛ بلکه در صفحه شخصی خودم منتشر میکنم. وقتی خبر در صفحه شخصی خودم انتشار یافت؛ دیگر من مسئول آن نیستم که چه کسانی آن را پخش و یا بعنوان خبر از آن استفاده می کنند.
مامورین گروهی :آقای رئیسی تعداد زیادی از رانخواران را دستگیر و اسامی آنها را اعلام کرد.
جواب : آقایان شماهایی که در این اتاق نشسته اید و دارید مرا بازجویی می کنید. نماینده جمهوری اسلامی و سرمایه داران هستید و من هم حق دارم نماینده طبقه کارگر باشم. البته اگر بتوانم باشم. اما این همه ناعدالتی و راند خواری یک شبه زاییده نشده است که آقای رئیسی یک شبه اعلام میکند. خود آقای رئیسی در طول خدمت و در پست های مختلف نقش داشته. آیا شما ها از آن همه بی عدالتی اطلاع ندارید ؟پس چرا در اسراع وقت همه رانخواران را معرفی نمی کنید ؟ به نظر من این فشار مبارزه حق طلبانه ی مردم برابری طلب و طبقه ی کارگر است که باعث شد به صورت آشکار پرونده های مفسدان را علنی کنند. قبلا به متخلفان میگفتند که آبرو دارند و سابقه خدمت و فعالیت در جمهوری اسلامی دارند. اگر هم دادگاهی برگزارمی شدند طبیعتا” در خفاء و غیر علنی بود. بنابراین ما کارگران بر علیه هر گونه نابرابری و نا عدالتی مبارزه میکنیم.
در پایان بحث یکی از مامورین گفت: تمام حرف های شما درست اما باید در چهارچوب قانون باشد و مجوز داشته باشید برای هرگونه مراسم و حتی انتشار عکس در فضای مجازی.
جواب : اگر شما مجوز صادر کنید که ما کارگران با پلاکارد و شعار و قطعنامه خودمان به خیابان و میادین شهر بیاییم. ما مشکلی با آن نداریم ؛ درغیر اینصورت ما منتظر مجوز نمی مانیم و مراسم های خود را برگزار می کنیم.
مامور: ما نوکر هر کارگری هستیم. ما هر ساله رسمی و قانونی به کارگران مجوز می دهیم تا مراسمهای خودشان را برگزار کنند. ولی شما ها در آن مراسم ها شرکت نمی کنید.؟
جواب : مراسم های که شما ها برگزاری می کنید هیچ ربطی به طبقه کارگر ندارد. شما ها تاریخ را وارونه به طبقه کارگر نشان می دهید. دولت شما روز جهانی کارگر را به هفته کار و کارگر تبدیل کرده است. هفته کار و کارگر هیچ ربطی به ما کارگران ندارد و این توهین به طبقه کارگر است.
مامور : بنابه دستور دادستان شما باید به ما تعهد بدهید که در مراسم های روز جهانی کارگر شرکت نمی کنید و یا عکس منتشر نکنید.
جواب : من به هیچ عنوان تعهد نمی دهم و در ضمن من هیچ جرمی مرتکب نشده ام تا به شما ها تعهد دهم.
مامور: مراسم های شما بدون مجوز است و مراسم بدون مجوز جرم است.
جواب : دولت موظف است به ما مجوز بدهد و مراسم های ما را پوشش امنیتی قرار دهد.
مامور : شما ها درخواست مجوز نمی کنید تا دولت به شما مجوز دهد.
جواب : در گذشته ما درخواست مجوز کردیم و دولت به ما مجوز نداده. به همین دلیل دیگر درخواست مجوز نمی کنیم و در هر نقطه ای که دوست داشته باشیم مراسم روز جهانی کارگر را برگزار خواهیم کرد.
به این ترتیب بعد از گذشت 90 دقیقه بازجویی فعلا” تا بعد مرا آزاد کردند.
١٤٠٠/٢/١٣_عثمان اسماعیلی