یک گزارش کوتاه.
روز پنجشنبه ۲۲ آوریل سمیناری در مورد وضعیت ایران به دعوت نماینده پارلمان سوید آمنه کاکه باوه و چند نماینده دیگر پارلمان سوید برگزار شد. سخنرانان شامل چند نماینده پارلمان سوید ، جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل، مسیح علی نژاد فعال حقوق بشر،
دیانا علوی نماینده جامعه بهائیان، ناصر بولادایی از فعالین حقوق بشر بلوچستان ، تیمور الیاسی از فعالین حقوق بشر کردستان و مایا ابرگ نماینده عفو بین الملل بودند.
تعداد محدودی از جمله شیوا محبوبی سخنگوی کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی با دعوت قبلی به عنوان شرکت کننده در این کنفرانس حضور داشتند.
در این کنفرانس در رابطه با زندانیان سیاسی، وضعیت زنان، اقلیتهای قومی و مذهبی و خانواده های اعدام شدگان و زندانیان و نقض حقوق انسانی صحبت شد. در این برنامه ویدا مهران نیا همسر زندانی سیاسی احمدرضا جلالی نیز حضور داشت و در مورد همسرش و انتظار وی از دولت سوئد صحبت کرد.
این برنامه مهمی بود که عمدتا با تلاش آمنه کاکه باوه عضو پارلمان سوئد سازماندهی و برگزار شده بود.
در این برنامه شیوا محبوبی هم از طرف کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی دو سوال به صورت نوشتاری مطرح کرد که قرار شد به دلیل کمبود وقت با ایمل جواب بدهند. دو سوال زیر توسط محبوبی از جاوید رحمان و اعضای پارلمان سوئد بود.
در مورد عضویت رژیم در کمیسیون حقوق زنان سازمان ملل و اینکه چگونه پس از ۴۲ سال در حالیکه آپارتاید جنسی به صورت سیستماتیک و قانونی اعمال شده و دستگیری و شکنجه فعالین زمان و سرکوب زنان صورت میگیرد، سازمان ملل عضویت رژیم را در این کمیسیون قبول کرده اند. این قابل قبول نیست و آیا جاوید رحمان اعتراض به این را در دستور دارد؟
دوما از اعضای پارلمان سوید و مخصوصا حزب سبز سوئد سوال این بود که برای فعالین محیط زیست زندانی در ایران چه اقدامی میکنند و اینکه در حالی که دختر جوان سوئدی گرتا تونبرگ که فعال محیط زیست است به درستی جایزه میگیرد فعالین محیط زیست در ایران شکنجه میشوند
