تداوم « مرگ با ویروس کرونا ” در ایران
و ضرورتِ اعتراض به بی‌توجهی حاکمیت در اجرای مسئولیت‌های خود!
درجهان رسما ” از ماه ها قبل روند واکسیناسیون رایگان و سراسری کرونا شروع و صدها میلیون نفر واکسینه شده اند!
اما در ایران _ کارنامه یکسال و چندماهه‌ی دولت ونهادهای حکومتی در بحران کرونا و همه قرائن و شواهد و وعده‌های بی اعتبار تا کنونی شان، نشان از ادامه فاجعه، یعنی تدوام «سیاستِ مرگ» بر جان و زیست این مردم دارد!
رسما” با تحریم واکسن های استاندارد مورد تائید سازمان جهانی بهداشت و حواله دادن مردم به « واکسن وطنی» برای شش ماه تا یکسال آینده، بدون”تعطیلی موثرشهرها همراه با تامین معیشت” و اخیرا “رویکرد به بخش خصوصی برای خرید و فروش واکسن، عملا” مردم را درمقابل هجوم این ویروس رها کرده و با توصیه های تکراری خطاب به مردم بیدفاع و بشدت آسیب پذیر سعی دارند آنها را مسوول شیوع کرونا معرفی کنند.
در شرایط امروز، با توجه به همه دست‌آوردهای بشر متمدن و امکانات و ظرفیت های کشور، غلبه بر همه گیری کرونا و دسترسی به زندگی سالم و شاد و مرفه امکانپذیر ست. اما دولت تا کنون «راهکار ایمنی گله ای» و «حذف ضعیف ترها» به سیاستِ «کنترل و هدایت» کرونای مرگبار را دنبال کرده است و هنوز این شیوه ها را ادامه میدهد. سیاستی که به طور تصاعدی آمار مرگ و ابتلا به کرونا و تحمیل رنج های معیشتی و گسترش فقر را بالا برده و افسردگی و درماندگی بخش های وسیعی از جمعیت را به ارمغان آورده است.
این یک واقعه و بحران اجتناب ناپذیرنبود. اینکه چگونه آمد موضوع دیگری ست اما اینکه در مورد پیشگیری ها و جلوگیری از گسترش کرونا چه کوتاهی هایی شد، در نهایت قطعا” به سیاست مربوط است . آنان نشان دادند در ایران « کرونا ویروس » هم ابزار سیاسی ست و از همان بدو ورود با سیاست گره خورده و آنرا بر بقاء و منافع خود گره زده اند!
ابتدا پایه ای ترین شرط بقای زندگی ، نان و معیشت را به گرو گرفته و همه راه های دسترسی به معاش و حفظ جان و عرصه های زیستی میلیونها انسان را به تملک اختیار ومنفعت خود درآورده اند. مردم را ناچار از کار بیشتر و پرخطر برای تامین معاش و بعلاوه ی آن برای تامین هزینه های کرونا رها کرده اند . هزینه های کمرشکنی که برای درمان این بیماری کشنده از سوی مردم پرداخت میشود گاه به هفتاد میلیون تومان سر می زند و کرونا تمام نیرو و توان کادر درمانی را در هرواحد درمانی و بیمارستانی به خود اختصاص داده است . بسیاری از مبتلایان ناچار در خانه تحت مداوا قرار می گیرند و از این بابت نیز تبعات و هزینه های بسیاری صرف میگردد . هزینه خانوار ها تحت تاثیر کرونا به شدت افزایش یافته ، قدرت خرید خانوارها را بیش از پیش کاهش داده و دچار تنگناهای سخت با تبعات غیر قابل پیش بینی کرده است.
این در حالیست که همه ثروت و داشته های مردم را تصاحب و چون غنائم تقسیم کرده اند، منابع را مالک شده اند، مجالس و ارکان قدرت شان را با حاصل دسترنج این مردم ساخته اند و قوانین شان را نوشته اند و مدام طناب دار یادآوری می کنند و آنوقت با زبان دیپلماسی و زیر نورافکن ها برای بهداشت این مردم تابوت هایشان را چهار میخ میکنند و بوروکراسی بهداشت جهانی و مجامع پرطمطراق هم چرتکه می اندازند و سهم شان را از بازار و بربریت سرمایه میگیرند.
کرونا برنده ترین سلاح کشتاری بود که بر متن تعیین کننده ترین جدال این مردم نشست ، آمد تابه کمک آن خیابانها را جمع و «نویدها » را بر دار و سفره ها را کوچک و گرده « کار » را شلاق کش کنند ! با توسل به این سیاستها دارند بُحران هایشان را پاسخ میدهند.
اپیدمی کرونا ، ابتدا مجالی برای ترمیم حکومت از ضربه آبان 98 شد و در ادامه فرصتی برای ترمیم پیکره خود در مقابل موج های سهمگین تر آینده.
بیدفاعی اکثر مردم جهان در مقابل ویروس کرونا و تبعات ویرانگری که بر زندگی آنان دارد، بزرگترین نقض حقوق بشر در جهان امروز است. کارگر ایرانی و معلم عراقی و دانش آموزِ شین آبادی ، دختران قالی باف افغان و زنان کولبر مریوانی ، پرستار سوری و یمنی و سیستانی ،سهم شان را قبلا از رنج مشترک کار پرداخته اند و این تقسیم نابرابر را قبول ندارند و دیگر نمی پذیرند.
مجامع بین المللی و بهداشت جهانی مسوول هستند و نمی توانند با سکوت، خود را از مردمان به تنگنا افتاده کنار بکشند!
یکی از مهم ترین راه های مبارزه با ستم سرمایه داری و بازارآزادش در شرایط کنونی ازبحران پاندمی کرونا عبور می کند.
واکسن های ساخته شده، محصول کارانسانها و ثروت ِمشترک و دانش و خلاقیت بشریت ست. در نتیجه فارغ از انحصار شرکتهای سازنده ، باید به رایگان در اختیار همگان قرارگیرد.
در نتیجه ، این شرایط کیفرخواستی علیه مسببان اش ،بنگاه های پزشکی سود محور و علیه همه آنهائی ست که میدانند چه بر سر این مردم میرود و سکوت کرده اند.
انتظار بهبود سلامت عمومی بویژه مبارزۀ واقعی با همه گیری کرونا از نظام سیاسی حاکم بیهوده است. واقعیت این است که آنان صلاحیت و اراده برای حل اساسی این بحران را ندارند.
. تنها مبارزۀ پیگیر و همگانی می تواند مقامات را مجبور به انجام وظایفی کند که اپیدمی ابتلاء و قربانی شدن را متوقف کند.
بدون حضور تشکل ها، گروه ها و جنبش های اجتماعی، و بدون همراه ساختن افکار عمومی جهان و جامعه پزشکی و درمانی شرافتمندِ کوشادر نجات جان مردم، فجایع هولناکتری رقم خواهد خورد!
قدرتِ دخالتگری مردم، انسانیت و افکارعمومی میتواند از گسترش و تکرار این فجایع جلوگیری کند!
تنها با اعتراض و عمل عمومی و با مطالبه واکسیناسیون فوری عمومی رایگان استاندارد می توان منابع را برای مبارزه با بحران کرونا بسیج کرد و سیاست مرگ آفرین را متوقف کرد.
۱۴۰۰/۱/۲۵
سندیکای کارگران کشت‌وصنعت نیشکر هفت تپه
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران‌وحومه
کانون صنفی معلمان اسلامشهر
گروه اتحادبازنشستگان
شورای بازنشستگان ایران
اتحاد بازنشستگان
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری
کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای کارگری
کانون گفتگوی بازنشستگان تامین اجتماعی
اتحاد بازنشستگان
