فراخوان بیش از ۵۰ فعال و چهره ایرانی و بین المللی برای بایکوت سیاسی، تسلیحاتی، ورزشی و فرهنگی رژیم اسلامی ایران
در اواخر قرن بیستم، جامعه جهانی رژیم آپارتاید آفریقای جنوبی را بخاطر نژادپرستی نفرت انگیزش، وحشیگری اش و انکار مقام و شان انسانی برای اکثریت مردم آن کشور بایکوت کرد. امروز جهان باید همین کار را با رژیم آپارتاید جنسی در ایران، بخاطر انکار مقام و شان انسانی برای زنان، بخاطر نسل کشی، و بخاطر بیش از ۴۰ سال جنایت علیه بشریت انجام دهد. بایکوت جهانی حکومت آپارتاید نژادی به مردم آفریقای جنوبی کمک کرد که از لکه ننگی بر وجدان بشریت در انتهای قرن بیست رها شوند. بایکوت جهانی حکومت آپارتاید جنسی در ایران به مردم ایران کمک خواهد کرد که خود و جهان را از لکه ننگ دیگری در قرن بیست و یک رها سازند.
ادله جنائی برای طرد و انزوای رژیم اسلامی ایران و اخراجش از جامعه جهانی هولناک، عظیم و غیرقابل انکار است. از میان موارد بیشمار جنایت علیه بشریت، این حکومت باید از جمله به دلیل جنایات زیر بایکوت شود:
• سنگسار زنان بدلیل برقراری رابطه جنسی خارج از ازدواج؛
• اعدام همجنسگرایان، از جمله به شیوه پرتاب از بلندی؛
• در آوردن چشم از حدقه و قطع اعضای بدن افراد به اتهام سرقت و جرائم مالی خرد؛
• اعدام کودکان؛
• تجاوز به زندانیان سیاسی زن قبل از اعدام آنان، برای اینکه هنگام اعدام باکره نباشند؛
• اعدام افرادی که از اسلام روی برگردانده اند؛
• اعدام بی خدایان و بی مذهبان؛
• اعدام و سرکوب دائمی بهائیان و معتقدان به ادیان و باورهای مذهبی دیگر؛
• اعدام مخفیانه هزاران زندانی سیاسی، که دوره زندان بسیاری از آنان به پایان رسیده بود، در تابستان ۱۳۶۷ و دفن اجساد شان در گورهای جمعی بی نام و نشان؛
• قتل های زنجیره ای نویسندگان، شاعران، مترجمان و منتقدین سیاسی در اواخر دهه ۷۰، بوسیله چاقو، با خفه کردن و دیگر شیوه های وحشیانه، و رها ساختن اجساد شان در کنار جاده ها یا در حومه شهرها؛
• تجاوز و حمله جنسی قانونی به کودکان با قانونی کردن ازدواج دختران ۹ ساله؛
• پاشیدن اسید به صورت زنان بدلیل بی حجابی یا بدحجابی؛
• ترور مخالفین سیاسی در تبعید، از جمله در فرانسه، آلمان، اطریش، قبرس و در کشورهای منطقه، با عملیات سازماندهی شده از طریق سفارتخانه ها و کنسولگری ها و یا تیم های ترور حکومت؛
• ربودن اعضای اپوزیسیون، قاچاق آنان به ایران، گرفتن اعتراف اجباری و نمایش تلویزیونی و نهایتا اعدام آنان؛
• گروگانگیری اتباع خارجی و افراد دو تابعیتی برای باج گیری از دول خارجی بشکل مالی و یا استرداد تروریست های حکومت اسلامی که توسط آن دولت ها تحت پیگرد قانونی قرار گرفته اند؛
• شلاق زدن به فعالین زن، فعالین کارگری و سایر “متخلفین” با توسل به قوانین کیفری و نظام قضائی اسلامی؛
• جداسازی زنان از “بخش مردان” در اتوبوس، قطار، مجامع، محل کار و سایر اماکن عمومی؛ ممنوعیت زنان از دوچرخه سواری و حضور در استادیوم های ورزشی؛ ممنوعیت زنان از اشتغال در بسیاری موقعیت های شغلی؛ ممنوعیت آواز خواندن و رقص زنان؛ قانونا زنان را صغیر و وابسته به مرد به حساب آوردن با التزام زنان به گرفتن اجازه شوهر، پدر و یا یک عضو مذکر دیگر خانواده برای اشتغال، ازدواج، درخواست طلاق و صدور پاسپورت؛ معتبر شمردن شهادت حقوقی زن در حد نصف شهادت مرد؛ محرومیت زنان از حق حضانت کودکان در صورت طلاق؛ تعیین ارث وارثین زن در حد نصف ارث وارثین مرد؛ …
• سرنگونی عامدانه هواپیمای مسافربری اوکراینی، پرواز پی اس ۷۵۲، در ۸ ژانویه ۲۰۲۰ و کشتن ۱۷۶ نفر سرنشینان آن؛ پنهان کاری و دروغ گوئی و عدم همکاری با محققین سوانح هوائی بین المللی، دولت های کانادا و اوکراین و خانواده های قربانیان که در پی کشف حقایق این جنایت هولناک هستند؛
• کشتار معترضین در جریان اعتراضات ضد حکومتی، از جمله در خیزش های ۸۸ و ۹۶، و همچنین آبان ۹۸ که در جریان آن ۱۵۰۰ نفر به قتل رسیدند؛
• …
حمایت کنندگان و امضا کنندگان اولیه:
(به ترتیب حروف الفبا)
مینا احدی (فعال سیاسی و کمپینر حقوق انسانی)
رانا احمد (کمپینر حقوق زنان از عربستان سعودی)
ژیلا احمدی (خواهر بهرام و شهرام احمدی که توسط حکومت اسلامی ایران اعدام شدند)
تیبو اِشنی بِرگر (دبیر حزب سولیدارتیه، ژنو، و دبیر مشترک نهاد اکتیف ترافیک در منطقه فرانسوی زبان سوئیس)
نازنین افشین جم مک کی (فعال حقوق بشر، از بنیانگذاران نهاد “اعدام کودکان را متوقف کنید” و “بنیاد نازنین”)
نسرین افضلی (فعال حقوق زنان)
آرتمیس اکبری (فعال حقوق ال جی بی تی از افغانستان)
انجمن بین المللی حقوق بشر، شاخه آلمان
دکتر میترا بابک (متخص روانکاو، پژوهشگر و کنشگر)
شعله پاکروان (مادر ریحانه جباری که توسط حکومت اسلامی ایران اعدام شد)
اشتفان پاینتنر (سازمان آتئیستی امداد به پناهندگان)
هوروَش پورکیان (رئیس نهاد بین المللی زنان در قدرت)
پریسا پوینده (مسئول کمپین برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران)
پیتر تاچل (مدیر نهاد پیتر تاچل)
کلودیا تَل مایر (فعال حقوق زنان، ویَن)
ژوزف دائر (فعال سوسیالیست، استاد دانشگاه و نویسنده سوئیسی-سوری)
شهلا دانشفر (فعال سیاسی و کمپینر حقوق زنان و کارگران)
ریچارد دوکینز (زیست شناس و نویسنده انگلیسی)
راحله راحمی پور (خواهر زندانی سیاسی حسین راحمی پور که در زندان توسط حکومت اسلامی ایران به قتل رسید)
دِوین رِکس وید (پژوهشگر خشونت های ناموسی، دانشگاه استکهلم)
سازمان سفیران حقوق بشر
نیما سروستانی (فیلم ساز سوئدی-ایرانی)
بهرام سروش (فعال سیاسی و کمپینر حقوق انسانی)
شاپرک شجری زاده (فعال حقوق زنان)
احمد شروان (فعال حقوق انسانی و انسانگرای سکولار)
سیمون شوارتز (مدیر اجرائی نهاد سایدا اینترنشنال)
شیرین شمس (از موسسین و مسئولین انقلاب زنانه و فعال حقوق زنان)
رِبِکا شونِنباخ (مسئول نهاد زنان برای آزادی)
مراد شیخی (مربی و داور ملی کشتی در دانمارک و قهرمان سابق کشتی)
خلیل عبیات (فعال حقوق ال جی بی تی)
آترا عظیمی (شاعر و نویسنده)
علیرضا فرازمند (مربی سابق تیم ملی کشتی ایران و قهرمان سابق کشتی)
قدم خیر فرامرزی (مادر بهرام و شهرام احمدی که توسط حکومت اسلامی ایران اعدام شدند)
لیلی فرجی (فعال حقوق زنان، خواهر مریم فرجی که در پی خیزش دیماه ۹۶ توسط حکومت اسلامی ایران به قتل رسید)
آمنه کاکه باوه (نماینده پارلمان سوئد)
هدا کامل (فعال کارگری، عضو سابق انجمن بازنشستگان مصر)
ناصر کلهر (فیلم ساز و فعال سیاسی)
دکتر گوندی دیک (فعال حقوق زنان، منطقه بادن بای ویَن)
لیلی لطیفی (مادر امیرحسین سعیدی نیا که در جریان سرنگونی پرواز مسافربری پی اس۷۵۲ توسط حکومت اسلامی ایران به قتل رسید)
اریک لی (ادیتور بنیانگذار نهاد لیبر استارت)
شیوا محبوبی (سخنگوی کمپین برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران، فعال حقوق زنان)
ینار محمد (رئیس سازمان آزادی زن عراق)
شهنار مرتب (از خانواده بازماندگان پرواز پی اس ۷۵۲ و فعال حقوق زنان)
مروا مستوری (فعال حقوق زنان از تونس)
فرنگیس مظلوم (مادر وبلاگ نویس زندانی سهیل عربی)
عالیه مقدا المهدی (فعال حقوق زنان از مصر)
شهین مهین فر (مادر امیر ارشاد تاجمیر که در اعتراضات دیماه ۱۳۸۸ در ایران توسط حکومت اسلامی به قتل رسید)
تسلیمه نسرین (نویسنده، اومانیست سکولار، فمینیست، پزشک)
سعید نعمه ناصر (رئیس فدراسیون سراسری اتحادیه های کارگری و کارکنان عراق)
مریم نمازی (فعال سیاسی و کمپینر حقوق انسانی)
شقایق نوروزی (بازیگر سینما و کارگردان)
سمیر نوری (سخنگوی سازمان لغو مجازات اعدام در عراق)
رامونا واگنر (سخنگوی بنیاد ریچارد دوکینز برای خِرَد و علم)
یِنی وِن هاممار (نهاد فمن، سوئد)
محمد هیشام (فعال حقوق ال جی بی تی و حقوق انسانی از مصر)
کمپین برای بایکوت رژیم اسلامی ایران
۱۲ فوریه ۲۰۲۱، ۲۴ بهمن ۱۳۹۹
Campaign to Boycott the Islamic Regime of Iran
