نرگس_محمدی را در روز سوم دی ماه توسط رئیس زندان اوین، “غلامرضا ضیایی” با توسل به دروغ و به بهانه ملاقات با وکیلش از بند خارج کرده و پس از آن ضیایی “رئیس زندان” به همراه ماموران زندان و همچنین ماموران وزارت اطلاعات با خشونت و ضرب و شتم وی را سوار بر آمبولانس کرده و به زندان زنجان منتقل کردند.
دلیل این انتقال خشونت بار، تحصن نرگس محمدی و هفت زن زندانی سیاسی دیگر در بند زنان زندان و در حمایت از کشتار معترضین در خیزش آبان‌ماه ۹۸ میباشد.
در نامه ارسالی نرگس محمدی از زندان زنجان اشاره شده که ماموران و شخص غلامرضا ضیایی، با ضرب و شتم، خشونت و توهین با او برخورد کرده و در هنگام سوار کردن وی به آمبولانس و مقاومتش، دست وی با شیشه پنجره بریده شده و در تمام طول مدت انتقال به زندان زنجان بر همان دست خونین دستبند زده بودند.
این در حالی است نرگس محمدی به آمبولی ریه مبتلاست؛ قرصهای رقیق‌کننده خون استفاده میکند و در صورت خونریزی با خطر جدی روبه‌رو میشود.
نامه نرگس محمدی از زندان زنجان با این جمله‌ها پایان می‌یابد:
«برای بریدن صدای من نظام جمهوری اسلامی ایران از هیچ اقدام خشونت‌آمیز، از زندان و حبس‌های طولانی تا ندیدن فرزندانم و حتی قطع تماس‌های تلفنی و نشنیدن صدایشان و ضرب و شتم و تبعید و توهین و هتك حرمت دریغ نمی کند. سوم دی‌ماه ۱۳۹۸ برای من روز نکبتی خشونت عریان مردان امنیتی و زندان علیه من بود.
آنچه در این بند عمومی در میان زنان متهم و مجرم عادی [غیرسیاسی] و با تن پر از کبودی و زخم و درد من را سرپانگه داشته عشقم به ملت سربلند و رنج کشیده سرزمینم و آرمان عدالت و آزادی است.
به خون پاک به‌ناحق کشته و مجروح شده مظلومان سوگند یاد می‌کنم تا لحظه دم فرو بستن ابدی از گفتن حق و از فریاد بر سر ظلم و حمایت از عدالت‌جویان و آزادی‌خواهان و تحقق صلح پایدار دست برنخواهم داشت. جمهوری اسلامی ایران هرآنچه من داشته‌ام از من ربوده و غارت کرده است. اما قلبم در سینه به یغمای مردان قدرت‌پرست ظالم درنخواهد آمد و با فریاد مادران جگرسوخته و مردان آزادی‌خواه و جوانان پرشور سرزمینم خواهد تپید و فریادم را قدرت خواهد بخشید.»