حسن صادقی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر کرج که از بهمن ماه ۹۴ تحمل حبس می‌کند، طی نامه‌ای سرگشاده در واکنش به ادعاهای اخیر سخنگوی قوه قضائیه مبنی بر اعزام زندانیان به مراکز درمانی خارج از زندان می‌گوید اگر نمی ترسید درهای زندان را به روی گزارشگران نهادهای بین‌الملی باز کنید تا آنها قضاوت کنند. وی همچنین می‌نویسد به خاطر شکنجه‌هایی که شده در معرض نابینایی قرار دارد، اما هیچ خبری از اعزام وی به بیمارستان یا رسیدگی پزشکی نیست.
متن این نامه به شرح زیر است:
بخشی از مصاحبه سخنگوی قوه قضاییه در
روزنامه اطلاعات به تاریخ
۹۸/۳/۱ منتشر شده بود را خواندم که طی ان اسماعیلی صحبتهایی در خصوص درمان کامل زندانیان سیاسی بیان کرده و تمامی اخبار موجود در مورد عدم درمان زندانیان سیاسی بیمار را، توطئه استکبار جهانی دانسته بود! شنیدن حرفهایی از این نمونه طی چهل سال گذشته برایمان مطلقا تازگی ندارد. قبل از اسماعیلی، حتی ظریف کار او را با انکار اصل وجود زندانی سیاسی در زندانهای جمهوری اسلامی راحت تر کرده بود!!!ولی در مقابل ادعاهای وی بنابر آنچه که در اطرافم در این بند سیاسی گوهردشت دارم می‌بینم و لمس می‌کنم، آرش صادقی با وجود بیماری های مختلف از جمله سرطان درمانش بطور کامل متوقف شده. مجید اسدی با بیماری رماتیسم ستوت فقرات،التهاب شبکیه چشم،زخم معده و اثنی عشر، دیسک کمر محروم از رسیدگی پزشکی است و سعید شیرزاد از انجام تنها یک فیزیوتراپی ساده برای تسکین عارضه کمر،محروم میباشد و از بیماری کلیه رنج میبرد.خود من هم با آثار بیماریهای مختلفی که در نتیجه شکنجه(ضربات کابل به کف پا)در زندان های این رژیم در دهه شصت بر چشمم به جا مانده است در معرض نابینایی قرار دارم اما رسیدگی پزشکی هیچ…
حال حرفم این است که برای صحت ادعاهای مطرح شده در این مورد خاص(بحث درمان کامل زندانیان سیاسی) اگر ترس و واهمه‌ای ندارید پس درهای این زندان را به روی نماینده ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل(جاوید رحمان)و پزشکان بدون مرز یا هر نهاد بین المللی دیگری باز کنید تا بعنوان شخصی ثالث و بی‌طرف میان ما و شما پس از ملاقات با ما در اینجا قضاوت کنند.ما پیشاپیش و همواره خواستار بازدید زندانها توسط مجامع بین المللی بوده و هستیم و بار دیگر همین درخواست را بعنوان یک زندانی سیاسی برای بازدید از شرایط موجود در زندانهای ایران از نماینده ویژه شورای حقوق بشر آقای جاوید رحمان اعلام می دارم.
حسن صادقی
چهارشنبه ۸ خرداد ۹۸
زندان گوهردشت کرج(رجایی شهر)
.
حسن صادقی در سال ۶۰ و در سن ۱۶ سالگی بازداشت و پس از ۶ سال از زندان آزاد شد، وی در حین بازداشت مورد اشاره مورد ضرب و شتم “ضربات کابل و شلاق” قرار گرفته، شدت ضربات به حدی بوده که قسمتی از سر دچار فرورفتگی و بروز مشکلات جسمی شده است.
آقای صادقی مجددا در بهمن ماه ۹۱ به همراه همسرش فاطمه مثنی به دلیل برگزاری مراسم ترحیم برای پدر آقای صادقی که از مخالفان حکومت جمهوری اسلامی ایران بود، به صورت خانوادگی به همراه دو فرزند ۱۹ و ۱۰ ساله شان بازداشت و درب منزلشان نیز پلمب شد. دختر آنها پس از گذشت سه روز و پسرشان نیز پس از یک ماه و نیم بازداشت از زندان آزاد شدند.
حسن صادقی و خانم مثنی پس از گذشت یک سال بازداشت با قرار وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه از زندان آزاد شدند و در نهایت شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ماشاالله احمدزاده برای هر یک از این زندانیان حکم ۱۵ سال حبس تعزیری و مصادره اموال شامل (شش دانگ مغازه و منزل) صادر کرد که این حکم در دادگاه تجدیدنظر نیز عینا تایید شد.
حسن صادقی به دلیل تحمل شکنجه های اعمال شده در دوره‌های مختلف بازداشت و همینطور متاثر از شرایط بد زندان به بیماری های بسیاری از جمله آب سیاه چشم، شکستگی هر دو پاشنه پا، عفونت دستگاه گوارشی و زخم شدید معده مبتلا شده است. با این حال هم اکنون توسط مسئولین زندان بدون هیچ توضیحی از ادامه روند درمان و اعزام وی به مراکز درمانی جلوگیری می‌شود.
آقای حسن صادقی، یا هر زندانی دیگر، فارغ از عقیده و گرایش سیاسی‌ای که دارند، به عنوان یک انسان واجد حقوقی هستند که باید رعایت شود.
