پریسا رفیعی، فعال صنفی و دانشجوی جوانی که شهریور سال گذشته از سوی دادگاه انقلاب به هفت سال زندان محکوم شده بود، در یک نامه سرگشاده به شرایط فعالان سیاسی ایران در بازداشت پرداخته است.
پریسا رفیعی نوشته است که ضابطین امنیتی، وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه، اشکال غیرانسانی و خشونت آمیز آزار زندانیان را به ویژه بر زندانیان زن اعمال می کنند؛خشونت‌هایی که همراه با بازی های روانی به منظور اعتراف گیری و پرونده سازی برای فعالین سیاسی به طورگسترده به کار برده می‌شود.
بازداشت در سلول انفرادی بی‌نام و نشان، بی‌خبری از دنیای بیرون، شکنجه‌های روحی و نبود دسترسی به وکیل در دوران بازپرسی و بازجویی از جمله مواردی است که خانم رفیعی در این نامه به آنها اشاره کرده است.
در بخشی از این نامه پریسا رفیعی از گرفتن تست بکارت اجباری در دوران بازداشت خود نوشته است: «بازجوی پرونده با تایید و همراهی بازپرس پرونده به صورت کاملا غیرقانونی مرا برای انجام تست بکارت به پزشک قانونی واقع در خیابان بهشت اعزام کردند که با مقاومت قاطعانه‌ام علی‌رغم تهدیدها و فشارهای فراوان موفق به انجام آن نشدند. همچنین درخواست مصرانه من مبنی بر طرح شکایت از چنین روند غیرقانونی را نپذیرفته و مسکوت گذاشتند.»
به گفته خانم رفیعی پس از طرح پیاپی اعتراض نسبت به مسئله تست بکارت اجباری به او گفته شده است: «میخواستیم مدعی نباشی.»
در بخش دیگری از این نامه آمده است که کارشناس پرونده با رد و بدل کردن نامه‌هایی همراه با تهدید‌های شفاهی به اعدام و ضرب و شتم، حتی ناخن کشیدن سعی در افزایش فشارهای روانی بر روی خانم رفیعی را داشته است.
پریسا رفیعی، دانشجوی ۲۱ ساله دانشگاه تهران از سوی دادگاه انقلاب به ۷ سال حبس تعزیری محکوم شده است.
