«دانشگاه؛ صدای آزادی از ترس و رهایی از نیاز»
چهل سال از انقلاب میگذرد اما دریغا که قریب به اتفاق مطالبات مردمی این انقلاب هنوز محقق نشدهاند. گویا انقلابی که مردمیترین و بزرگترین انقلاب نیمه دوم قرن بیستم بود خواستها٬ آرزوها و امیدهای سازندگانش را فراموش کرده است. در نزدیکی چهلمین سالگرد انقلاب بحرانهای #معیشتی٬ اقتصادی٬ اجتماعی٬ محیط زیستی٬ سیاسی و… زندگی ایرانیان را با مخاطرات جدی روبرو کرده است. انقلابی که به نام “مستضعفان” برپا شد، حاکمین بعد از آن بیش از همه در حق آنها خلف وعده کرده اند. کافیست اندک گوش شنوایی وجود داشته باشد تا صدای #تهیدستان را از گوشه و کنار ایران بشنود.
#کارگران کارخانههای صنعتی ایران که قربانیان سیاستهای سرمایه داری و خصوصیسازی و مالی گرایی در چند دهه اخیر هستند قامتشان زیر فشار تورم٬ بیکاری٬ موقتی سازی نیروی کار و … خم شده است. هر وجدانِ آگاهی ندای حقطلبی را از هپکوی اراک٬ نیشکر هفتتپه٬ فولاد اهواز٬ کشاورزان اصفهان میشنود.
مگر میشود معلم نان شب نداشته باشد و دانشجو به کلاس درس برود. این روزها معلمان مشق مقاومت میکنند و درس آزادگی میدهند.
بحران کودکان کار٬ حاشیهنشینها٬ بیکاری٬ خیل گسترده زندانیان سیاسی و امنیتی٬ تبعیضهای قومیتی و جنسیتی و طبقاتی جامعه را به آستانه از هم گسیختگی رسانده است.
هنوز هیچمرهمی بر درد زلزلهزدگان کرمانشاه گذاشته نشده است.
خوزستان که داغ جنگ هشت ساله را در سینه دارد هنوز از بحرانهای گستردهای رنج میبرد.
هنوز کپرهای سیستان برقرارند و مردمان کردستان و ارومیه نان شب به قیمت رنج کولبری بدست میآورند.
دانشگاهیان همراه؛
دانشگاه در ایران از بدو تاسیس همواره پناهگاه آلام و #دردهای_مردمان این جامعه بوده است. در آستانه شصت و پنجمین سالگرد ۱۶ آذر ۱۳۳۲ کماکان امید از مبارزه تاریخ این جنبش میجوشد. ما نیز همچون تبار و گذشتگان خود زیستمان را جدا از جامعهمان نمیبینیم و درد کارگر و معلم و کشاورز و راننده را در خود میدانیم. همانا مرام ما #آزادی از #ترس و #رهایی از #نیاز است.
چهل سال پس از انقلاب٬ فرزندان انقلاب٬ انقلاب را به پرسش میکشند مبادا که انقلاب به دست “نااهلان” افتاده باشد. ما٬ #آزادیخواهان و #عدالتطلبان بر میثاق خود با گذشتگان از مشروطه تا انقلاب پنجاه و هفت و از آن انقلاب تا هشتاد و هشت تا زمستان ۹۶ و تا به امروز ایستادهایم. امید به تغییر را نه از دفتر مدیران اصلاحطلب #بروکراتیک مسخ شده در قدرت ویا اصولگرایان، بلکه از مقاومت تودههای مردمی جستجو میکنیم همان مردمی که به گواه تاریخ چه در سالهای جنگ و چه در مبارزه با استبداد داخلی مقاومت و مبارزه کردهاند که همانا مقاومت٬ آفرینش است.
پلی تکنیک جولانگاه زورگویان
همه چیز در دانشگاه ما عجیب و غیرقابل باور شده.
در تجمع امروز دانشجویان علیه گرانی و مشکلات معیشتی، رفتارها و حرکاتی دیده شد چنین اعتراضی را برنمیتابند.
قطعا کسانی که امروز اعتراض دانشجویان را با کتک و فحاشی پاسخ می دهند، فردا روز خشونتی بس عریان را در ابعادی گسترده تر تجربه می کنند.
دختر، پسر، پیر، جوان و… فرقی برایشان نمی کند. آمده اند برای فحاشی و زدن.
منطقشان جلوگیری از برگزاری تجمع به هر قیمت ممکن است.
لاف میزنند که دغدغه کارگر و معلم و مستضعفان را دارند، اینها در عمل از بازداشت و ضرب و شتم مردم هلهله میکشند.
کتک خورده ایم، حالمان بد می شود، نفس مان به تنگ می آید و بر زمین میخوریم، ولی روحیه و امیدمان را هرگز نمی بازیم.
دانشجویان امیرکبیر(پلی تکنیک تهران)
۱۳ آذر ۱۳۹۷
#۱۶آذر
#روز_دانشجو
#کارگران_هفت_تپه
#کارگران_فولاد_اهواز
#اسماعیل_بخشی
#سپیده_قلیان
#علی_نجاتی
#محمد_حبیبی
#همبستگی_طبقاتی
#اعتصاب_سراسری_دانشگاه